Μία εικόνα για τη ζωή των Αβορίγινων πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια δίνει μια ανάλυση περισσότερων από 4.000 πέτρινα τεχνουργήματα που ανακαλύφθηκαν σε ένα νησί της βορειοδυτικής Αυστραλίας μας.

Η ανακάλυψη υπογραμμίζει τις «μακροχρόνιες  διασυνδέσεις» των αυτόχθονων πληθυσμών με τη σύγχρονη Αυστραλία, δήλωσε ο David Zeanah, ανθρωπολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Σακραμέντο και επικεφαλής συγγραφέας μιας νέας μελέτης που περιγράφει την ανάλυση.

Τα ποικίλα τεχνουργήματα που βρέθηκαν στο νησί, αποκαλύπτουν επίσης ενδιαφέρουσες υποθέσεις σχετικά με την κίνηση των ανθρώπων μεταξύ της ηπειρωτικής Αυστραλίας και του νησιού, ειδικά κατά την κορύφωση της τελευταίας εποχής των παγετώνων, μεταξύ 29.000 και 19.000 χρόνια πριν, σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Quaternary Science Reviews.

Εκείνη την εποχή, η στάθμη της θάλασσας ήταν αρκετά χαμηλή για να εκτίθεται η ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα μεταξύ της Αυστραλίας και του νησιού Μπάροου, έδαφος 202 τετραγωνικών χιλιομέτρων, περίπου 60 χιλιόμετρα από τη βορειοδυτική ακτή της Αυστραλίας. Χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν, θα είχε σχηματίσει το υψηλό οροπέδιο μιας τεράστιας, πεδιάδας μίας αδιάκοπης έκτασης 10.800 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δήλωσε ο Zeanah στο Live Science.

Στους αρχαιολόγους ήταν ήδη γνωστό ότι  κάποτε ζούσαν άνθρωποι  στο νησί, χάρη κυρίως σε έναν θησαυρό αρχαιολογικών στοιχείων που άφηναν πίσω σε καταφύγια βράχων — ο πιο γνωστός από αυτούς βρέθηκε στη σπηλιά Μπόντι. Σχετικά με τη νέα έρευνα, οι επιστήμονες κοίταξαν πέρα από τα σπήλαια του νησιού για να εξερευνήσουν διάφορα υπαίθρια κοιτάσματα, διάσπαρτα σε όλο το νησί Μπάροου.

Εξέτασαν 4.400 εργαλεία κατάτμησης, κοπής και λείανσης, σε διάφορες τοποθεσίες. Αυτό που εξέπληξε τους ερευνητές ήταν η ποικιλία στις συνθέσεις των τεχνουργημάτων. Τα περισσότερα από τα εργαλεία που βρέθηκαν στις σπηλιές ήταν κατασκευασμένα από ασβεστόλιθο, το γεωλογικό υλικό με την μεγαλύτερη αφθονία στο νησί. Όσα ανακαλύφθηκαν στους υπαίθριους χώρους, απ’ την άλλη, ήταν κυρίως από βράχους, όπως πυριγενή πετρώματα και ψαμμίτη, που ταίριαζαν με τις πηγές στην ηπειρωτική Αυστραλία.

Τα ευρήματα δείχνουν «μια εκπληκτική  ποικιλομορφία στη σύνθεση λίθινων εργαλείων σε μια σχετικά μικρή περιοχή», δήλωσε η Tiina Manne αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα.

Σαφείς οι διασυνδέσεις με την ηπειρωτική χώρα

«Οι ανοικτές περιοχές καταδεικνύουν σαφείς διασυνδέσεις με την ηπειρωτική γεωλογία, και αυτό υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν την παράκτια πεδιάδα που τώρα βρίσκεται κάτω από το νερό», ανέφερε ο Zeanah. Ένα παράδειγμα το οποίο βρήκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον ήταν οι στρογγυλές, επίπεδες πέτρες λείανσης που προέρχονται από γεωλογικές πηγές πέρα από τη νήσο Μπάροου. Η ομάδα ανακάλυψε ότι αυτές οι πέτρες είχαν φθαρεί από το νερό, γεγονός που υποδηλώνει ότι πριν κατασκευαστούν σε εργαλεία λείανσης, είχαν επιλεγεί με το χέρι από κοίτες ποταμών ή παλιρροϊκές περιοχές, ίσως από παράκτιες πεδιάδες ή ποτάμια που μπορεί να διέσχισαν την εκτεθειμένη πεδιάδα, που κάποτε συνέδεε το Νησί Μπάροου με την ηπειρωτική Αυστραλία, όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλή.

Η ένδειξη ότι πολλά από τα εργαλεία του νησιού προέρχονται από απομακρυσμένες περιοχές είναι συναρπαστική, είπε ο Zeanah, καθώς υποδηλώνει ότι η αρχαία εκτεθειμένη πεδιάδα μπορεί να ήταν μια δίοδος για το εμπόριο και τις ανταλλαγές μεταξύ των διαφόρων ομάδων.

«Πιθανότατα να μην ήταν μια ομάδα ανθρώπων που κινούνταν εποχιακά σε ολόκληρη την πεδιάδα», δήλωσε ο Zeanah και πρόσθεσε: «Η περιοχή είναι αχανής. Τα υλικά μπορεί να έχουν μεταφερθεί από το εμπόριο, ή από Αβορίγινες που πήγαιναν από ομάδα σε ομάδα. Αυτό υποδηλώνει ένα κοινωνικό δίκτυο».