Τη σιωπή τους «έσπασαν» οι γονείς των τριών κοριτσιών, που πέθαναν μέσα σε τρία χρόνια, στην Πάτρα, ο Μάνος Δασκαλάκης και η Ρούλα Πισπιρίγκου.
Η υπόθεση βρίσκεται στο «μικροσκόπιο» των Αρχών, οι οποίες προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σχετικά με τα ερωτήματα που έχουν προκύψει για τους αιφνίδιους θανάτους των τριών μικρών παιδιών.
Η μητέρα, Ρούλα Πισπιρίγκου, τη στιγμή που προβαλλόταν η συνέντευξη στο Star, αντάλλασσε μηνύματα στο messenger με τον δημοσιογράφο του pelop.gr Κώστα Φλαμή, και μίλησε για τις κατηγορίες που ακούγονται εναντίον της αλλά και για τον θάνατο των παιδιών της.
Η 33χρονη επισημαίνει ότι οι δημοσιογράφοι δίνουν έμφαση στην ίδια και τονίζει ότι θα πάει και σε ψυχίατρο για το «σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου».
Αυτός είναι ο αποκαλυπτικός διάλογος της μητέρας με τον δημοσιογράφο του pelop.gr:
Κ.Φ. Γιατί πιστεύεις ότι κάποιοι λένε… η μάνα η φόνισσα και άλλα τέτοια;
Ρούλα Π.: «Γιατί είναι καχύποπτοι»!
Κ.Φ.: Και για ποιο λόγο δεν λένε π.χ, ο Μάνος;
Ρούλα Π.: Γιατί οι δημοσιογράφοι δίνουν έμφαση σε μένα.
Κ.Φ. : Οι δημοσιογράφοι μπορεί να έχουν πηγές. Δεν τα βγάζουν από το μυαλό τους.
Ρούλα Π.: Εγώ ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα.
Κ.Φ. Ναι, αλλά καταλαβαίνεις. Κυκλοφορούν και σενάρια.
Ρούλα Π.: Ναι, καταλαβαίνω, Αλλά κατάλαβε κι εσύ τη θέση μου. Αν σου έλεγαν για τη μάνα σου τι θα απαντούσες;
Κ.Φ.: Θα έπεφτα από τα σύννεφα. Αλλά τους φαίνεται τόσο περίεργο όλο αυτό. Και οι γιατροί δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις. Υπάρχει δε και το σενάριο με το σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου.
Ρούλα Π.: Μάλιστα. Όταν έρθει η ώρα θα αποδειχθεί και αυτό.
Κ.Φ. Ότι δηλαδή κάποιο άτομο μπορεί να πάσχει από αυτό; Πώς θα αποδειχθεί αυτό;
Ρούλα Π.: Αυτά δεν τα ξέρω. Πιθανόν από εξετάσεις ψυχιάτρων. Ούτε αυτοί θα ξέρουν;
Κ.Φ.: Φυσικά και θα ξέρουν. Αν σου ζητηθεί, θα πας και σε ψυχίατρο;
Ρούλα Π. Φυσικά. Φυσικά και θα πάω.
Tο «σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου», στο οποίο αναφέρθηκε και η Ρούλα Πισπιρίγκου, το συναντάμε έντονα στη δικαστική ψυχολογία. Απαντά κυρίως σε γυναίκες που προκαλούν ασθένεια στα παιδιά τους εάν είναι μητέρες, και αν δεν είναι, σε ανήμπορα άτομα (ηλικιωμένους, βαριά ασθενείς, παιδιά και βρέφη).
Συνήθως ασκούν κάποιο παραϊατρικό επάγγελμα προκειμένου να έχουν και διόδους πρόσβασης σε άτομα - θύματα. Είναι άτομα με ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση και μέσα από τον «έλεγχο ζωής» που ασκούν στα θύματά τους, λαμβάνουν την αυτοεκτίμηση που χρειάζονται αφού πλέον νιώθουν δυνατές που εξαρτάται η ζωή κάποιου από τις ίδιες.
Είναι πολλές οι περιπτώσεις γυναικών serial killer που έχουν το συγκεκριμένο Σύνδρομο.
Σπάνια σταματούν σε ένα θύμα γιατί σπάνια επικεντρώνονται σε ένα μόνο θύμα. Λειτουργούν ταυτόχρονα σε πολλά άτομα, κι όταν είναι μητέρες με τη σειρά σε όλα τα παιδιά τους και φυσικά φτάνουν μέχρι και στον θάνατο τα θύματά τους. Η πλειοψηφία τους ανήκει στην κατηγορία εκείνη που ονομάζουμε στην Εγκληματολογία «Άγγελοι του Θανάτου».