Αν το καλοσκεφτείς πρόκειται για μια επανάσταση στη Μηχανική των Υγρών! Ο Αλέξης Τσίπρας, αυτό το αγλάϊσμα της πανεπιστημοσύνης από τα χρόνια ακόμη του Πολυκλαδικού στους Αμπελόκηπους ανατίναξε τα δεδομένα στον σημαντικότατο τομέα της Φυσικής και ανακάλυψε « την στέρεη βάρκα»!!!

Ποιος Αρχιμήδης τώρα και ποιος Νεύτωνας! Το παλληκάρι με τη φόρα που πήρε διέλυσε όλους τους παλιούς μύθους και «στη μεγάλη λίμνη με τις πολλές βάρκες που έχει στο μυαλό του ανακάλυψε μια που είναι στέρεη και με αυτή επέλεξε να πορευτεί».

Αυτή η βάρκα, λόγω του ότι είναι «στέρεη» δεν κουνιέται, άρα δεν κινδυνεύει να θεωρηθεί ότι γλυκοκοιτάζει προς τις βάρκες της Ρωσίας ή των ΗΠΑ, παραμένει εκεί στέρεη και ακούνητη να κουβαλάει μαζί της τον «κάθε εκατό χρόνια ηγέτη», που υπερασπίζεται την Ειρήνη.

Όλα αυτά τα είπε σοβαρά, ενώπιον κοινού για να καταγραφούν στο «Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών» και είχε την απαίτηση να τα προσλάβουν ως σοβαρά οι πολίτες, οι οποίοι γνωρίζουν άριστα πλέον τον βίο την πολιτεία και την αγραμματοσύνη του κι έχουν με ασφάλεια καταλήξει στο τι είναι παντελώς ανίκανος να πράξει ή και να αντιληφθεί ακόμη.

Κλασσικός κρυφοπουτινιστής και παντοτινός εραστής του χαμένου σοβιετικού μεγαλείου, το οποίο επιχειρεί να αναστήσει ο μέγας Βλαδίμηρος με την συμπαράσταση της Ζαχάροβα και του Λαβρόφ και την ευγενική συνδρομή της ομάδας Wagner, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέχρι τις τρίχες της κεφαλής του χωμένος στο πολιτικό pay roll της ρώσικης πρεσβείας, διατηρεί ακέραιη την σταλινική του καταγωγή και εκπαίδευση που έλαβε από την Περιστέρα και αγωνίζεται σκληρά να ξεπλύνει τα εγκλήματα πολέμου μιας ναζιστικής κλίκας της Μόσχας που έχει βαλθεί να αιματοκυλίσει τον πλανήτη.

Στο πίσω μέρος του μυαλού του η εισβολή του Πούτιν στην «ναζιστική Ουκρανία» είναι απολύτως δικαιολογημένη, ουσιαστικά μια κίνηση αναγκαία και επιβεβλημένη καθώς αυτότο «κρατικό μυγόφτημα που του έδωσε οντότητα ο Λένιν και το συμμόρφωσε ο Στάλιν με την αναγκαστική κολεκτιβοποίηση και τα περισσότερα από 5.000.000 νεκρούς» δεν έχει κανένα λόγο να διαλαλεί παντού την επιθυμία να υπάρχει ανεξάρτητο και αυτόνομο, ο μόνος λόγος ύπαρξης του είναι να λειτουργεί ως προγεφύρωμα της Ρωσίας, απολύτως ελεγχόμενο από την κλίκα του Κρεμλίνου.

Ότι διστάζει να πάρει τη ρώσικη σημαία ανά χείρας και να τεθεί επικεφαλής πορείας πουτινιστών υπέρ του δίκαιου αγώνα που διεξάγει η ρώσικη κλεπτοκρατία έχει σχέση με την ανάγκη του να προβάλλεται ως «αριστερός πασιφιστής», αυτό το παραμύθι πάντα έχει ακροατήριο, αν το τροφοδοτήσεις και με τη θεωρία των δύο δήθεν κακών άκρων κάνεις καλή πολιτική συρμαγιά.

Η επίκληση ακόμη και από την «ντιπ ντίρλα τραλαλά» Ζαχάροβα μιας δήθεν ναζιστικοποιημένης ουκρανικής κοινωνίας στην οποία περίοπτη θέση έχει ένα Τάγμα Αζόφ ( δύο χιλιάδες νοματαίοι σε 40 εκατομμύρια πληθυσμό) στην απελευθέρωση της οποίας από τον ναζιστικό ζυγό ( στο μεταξύ δεν υπάρχει ούτε για δείγμα ναζιστής βουλευτής στην Ουκρανία) είναι ένα αφήγημα που συγκινεί βαθύτατα την αριστερή «πσυχούλα» του Αλέξη, το έχει δείξει αυτό από τα χρόνια της Χρυσής Αυγής την οποία σθεναρά πολέμησε ως πρωθυπουργός και της έκανε τον βίο αβίωτο. Τι όχι;

Δεν ενθυμείστε όλοι πόσο σκληρά αντιστάθηκε στην επίσκεψη της ομάδας βουλευτών, Κασιδιάρη παρόντος, στο Καστελλόριζο (με την Αυλωνίτου φάτσα κάρτα), στις πονηρές προσεγγίσεις του Μιχαλολιάκου να ψηφίσουν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ την τοποθέτηση της Θάνου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, πόσο προσπάθησε πέντε χρόνια να βρει μια αίθουσα της προκοπής να δικαστούν οι δολοφόνοι του Φύσσα, πως έκλεινε τη μύτη του για να μην μυρίσει τη μυρωδιά των ψήφων του Λαγού και του Παππά; Το όχι;

Ο κ. Τσίπρας, στην μανιακή επιθυμία του να ξαναγίνει πρωθυπουργός δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να «ηγηθεί» (αν απαιτείται) ελλείψει άλλου σε μια νέα φαιοκόκκινη συμμαχία ( το έχει ξανακάνει στην πρώτη θητεία του), έστω άτυπη, να αγκαλιαστεί ξανά στην εξέδρα του νικητή με έναν Καμμένο νέας εσοδείας, αρκεί να αποκτήσει προβάδισμα στη διεκδίκηση της κυβερνητικής θητείας.

Πρόθυμους να συνεργαστούν μαζί του έχει βρει και καθημερινά ανακαλύπτει και νέους, ο καρκίνος του λαϊκισμού είναι η αγαπημένη του αρρώστια, στην δυναμική της προσδοκά να βρει το δρόμο για το Μέγαρο Μαξίμου, για να το καταφέρει δεν έχει κανένα πρόβλημα να ηγηθεί πολιτικά (ίσως και εκλογικά) ενός συρφετού, ανεξάρτητα πως λέγεται και σε τι Θεό πιστεύει, άλλωστε « κι οι ψεκασμένοι έχουν ψυχή!».

Σε αυτή ακριβώς την επιδίωξη είναι διατεθειμένος, πέρα από τη «στέρεη βάρκα» που ανακάλυψε, να προχωρήσει εκ νέου σε μια βαθιά εκκαθάριση του ΣΥΡΙΖΑ από κάθε αριστερό ζιζάνιο, που εξακολουθεί να του μπαίνει στη μύτη και να απαιτεί συνέπεια λόγων και έργων από την ευαίσθητη αριστερή «πσυχούλα» του «κάθε εκατό χρόνια ηγέτη», που φιλοδοξεί και πάλι «να αλλάξει την Ευρώπη, ίσως και τον πλανήτη με τη σοφία της πολιτικής του».

Υ.Γ. Ασκεί κριτική και μετά βδελυγμίας αποκηρύσσει τον Μιχαήλ από την Μαριούπολη ένας τυπάκος που υπερηφανεύεται δημοσίως πως έβαλε μέσο στο στρατό για να υπηρετήσει δίπλα στο σπίτι του, επειδή η μαμά θα έβαζε τα κλάματα αν έφευγε μακριά!! Ένα κλασσικό αριστερούλικο βύσμα!!!