Σύμφωνα με τις πληροφορίες που κατακλύζουν, αυτές τις ημέρες, τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, αλλά και το διαδίκτυο, περίπου 5.000 τρακτέρ συμμετέχουν στα 20 μπλόκα των αγροτών, σε όλη την επικράτεια…

Σύμφωνα δε με αντίστοιχες πληροφορίες, ο συνολικός αριθμός των τρακτέρ, που είναι ενεργά στην Ελλάδα, αυτή την στιγμή, κυμαίνεται μεταξύ 150.000 και 200.000.

Αν υποθέσουμε, για χάρη της συζήτησης, ότι ο αριθμός των τρακτέρ στα μπλόκα είναι διπλάσιος, δηλαδή 10.000 και ο συνολικός αριθμός των τρακτέρ στην Ελλάδα είναι ο μικρότερος από τους δύο προαναφερόμενους, δηλαδή 150.000, τούτο σημαίνει ότι, στα μπλόκα, που εδώ και δύο περίπου εβδομάδες, έχουν προκαλέσει επικοινωνιακή ασφυξία στις εθνικές οδούς, μετέχει μόλις το 6,67% του συνόλου των γεωργικών ελκυστήρων της χώρας!

Δηλαδή ακόμη και με τους πλέον «αισιόδοξους», για τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των αγροτών, υπολογισμούς, το ποσοστό αυτών που συμμετέχουν στα μπλόκα είναι πολύ κατώτερο και από το ποσοστό του ΚΚΕ, που συνήθως και κατά παράδοση, είναι ο κινητήριος μοχλός του κυκλοφοριακού χάους που, επίσης παραδοσιακά, προκαλείται, παραμονές εορτών, εδώ και πολλά χρόνια στην χώρα, στο όνομα και για χάρη του Έλληνα αγρότη…

Το γεγονός ότι σύσσωμη η αντιπολίτευση βρίσκεται στο πλευρό μιας τελικά, ασήμαντης, αλλά αφηνιασμένης, μειοψηφίας, που εννοεί να εκβιάζει, να απειλεί, να χυδαιολογεί, ακόμη και να τραμπουκίζει (όπως μας επιβεβαίωσαν οι βίαιες και άνανδρες επιθέσεις ξεσαλωμένων αγροτοπατέρων εναντίον αστυνομικών και των οχημάτων τους) απαιτώντας την «εδώ και τώρα» ικανοποίηση πλήθους αιτημάτων, δεν προξενεί εντύπωση…

Όπως δεν προξενεί εντύπωση και η άρνηση των αγροτών να προσέλθουν σε διάλογο με την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Η άρνηση του διαλόγου συνιστά, για την νεοελληνική πραγματικότητα, «δημοκρατικό δικαίωμα» υψίστου «συμβολισμού» ( για να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση του συρμού…), το οποίο δεν διανοούνται να απεμπολήσουν οι «δημοκρατικές» δυνάμεις της Αριστεράς, του καταϊδρωμένου πίσω από τις κινητοποιήσεις της ΠΑΣΟΚ, αλλά και των ακροδεξιών συσσωματώσεων, που δεν διστάζουν να συναγελάζονται με την Αριστερά, την οποία, υποτίθεται, απεχθάνονται και μισούν!...

Όσοι προτιμούν την σύγκρουση με την κυβέρνηση, αντί για τον διάλογο και την ουσιαστική αναζήτηση λύσεων για τα προβλήματα των αγροτών, πέρα από τα αδιέξοδα τα οποία προκαλούν ως προς τις διεκδικήσεις τους, δείχνουν να αδιαφορούν και για τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας. Το κλείσιμο των δρόμων, η παρεμπόδιση της ελεύθερης κυκλοφορίας, η δημιουργία προβλημάτων στην μετακίνηση χιλιάδων ανθρώπων, ειδικά εν όψει των Χριστουγέννων, η αναστάτωση στον προγραμματισμό και τις υποχρεώσεις άλλων επαγγελματιών, είναι καταστάσεις που υποδηλώνουν αλαζονεία, αδιαφορία και περιφρόνηση για τους άλλους, που όσο και αν θέλουν να κατανοήσουν τα προβλήματα των αγροτών και τον «δίκαιο αγώνα» τους, με κανένα τρόπο δεν δικαιολογούν την ασέβεια και την προσβολή των δικών τους δικαιωμάτων…

Και για να είμαστε πιο σαφείς, ως προς την αξιολόγηση μιας συμπεριφοράς, που ακόμη και αν θεωρηθεί ότι έχει δικαιολογημένη αφετηρία, δεν μπορεί να επιδοκιμαστεί στο μέτρο που θίγει, χωρίς μέτρο και ντροπή, τα δικαιώματα των άλλων, ας αναλογισθούμε το εξής:

Πως θα ένοιωθαν οι αγρότες, αν κάποιες άλλες κοινωνικές ομάδες κατελάμβαναν οδούς και διαβάσεις και εμπόδιζαν την πρόσβασή τους στο χωράφι τους ή στην στάνη τους; Ποια νομιμοποίηση και ποια ηθική δικαίωση μπορεί να αναζητεί κάποιος, που εννοεί να θεωρεί τον εαυτό του αποκλειστικό δικαιούχο προνομίων, επιδοτήσεων και κρατικής προστασίας και, ταυτόχρονα, να πλήττει, με την αλαζονεία του, την αδιαλλαξία του και τον «κουτσαβάκικο» τσαμπουκά του, άλλες κοινωνικές ομάδες, που εν όψει Χριστουγέννων, σχεδιάζουν, προγραμματίζουν και ελπίζουν;

Η κοινωνία δεν μπορεί να μετατρέπεται σε ζούγκλα, όπως συμβαίνει όταν κάποιοι θεωρούν ότι τα δικά τους δικαιώματα και οι δικές τους διεκδικήσεις βρίσκονται πέρα και πάνω από τα δικαιώματα και τις αγωνίες των συμπολιτών τους. Και σε κάθε περίπτωση, όταν ζητάς από την κυβέρνηση λύσεις για τα προβλήματά σου, δεν νομιμοποιείσαι να αρνείσαι τον διάλογο, ζητώντας, εκβιαστικά και χωρίς αίσθηση των προβλημάτων, που δημιουργείς με την δική στου στάση στην υπόλοιπη κοινωνία, να πάρεις τις απαντήσεις που θέλεις, απλά και μόνον επειδή απειλείς και εκβιάζεις…

Σύμφωνα με το ακαδημαϊκό περιοδικό European Research Studies Journal (ERSJ) ενώ η Ελλάδα διαθέτει τον τρίτο υψηλότερο αριθμό εργαζομένων στη γεωργία (10,3% του πληθυσμού), μετά την Ρουμανία (20,9%) και Βουλγαρία (16,6%), η Ελλάδα κατατάσσεται τελευταία, μεταξύ των 14 χωρών της «παλαιάς ΕΕ» – δηλαδή μεταξύ των χωρών που ήσαν μέλη της Ένωσης τον 20ό αιώνα –, με πρώτη την Ολλανδία των 1,7 εκατ. εκταρίων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης και συνολική έκταση το ένα τρίτο της Ελλάδας. Ενδεικτικά, κάθε στρέμμα γης στην Ελλάδα αποδίδει μόλις 190 ευρώ, ενώ κάθε στρέμμα γης στην Ολλανδία αποδίδει 1.700 ευρώ. Η τεράστια διαφορά στην παραγωγικότητα οφείλεται στην ακολουθούμενη πολιτική, που

προκρίνει διαρκείς επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες, την ανάπτυξη της μεταποιητικής δραστηριότητας και την έμφαση στη συνεργατική επιχειρηματικότητα. Και για όσους σπεύσουν να απαλλάξουν τους αγρότες μας από τις σχετικές ευθύνες, γι’ αυτή την ελληνική υστέρηση και να τις αποδώσουν στο «ανάλγητο κράτος», στο «κατεστημένο» κλπ. κλπ., ας σκεφθούν, χάριν παραδείγματος και μόνον, τα «έργα και τις ημέρες» των «αξέχαστων» αγροτικών συνεταιρισμών μας, αλλά και την ευκολία με την οποία οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις – πολύ πριν ανακύψει ο ΟΠΕΚΕΠΕ - μετατρέπονταν σε θηριώδη 4Χ4 ή συνέβαλλαν στην «παραγωγική» λειτουργία των ανα την επαρχία «πολιτιστικών κέντρων», που εξεθείαζε ο αλήστου μνήμης Βαγγέλης Γιαννόπουλος…

Και ας λάβουμε, επίσης, υπ’ όψη μας ότι, μόλις το 5,5% των Ελλήνων γεωργών έχουν παρακολουθήσει κάποια βασική εκπαίδευση (έναντι 20,2% στην Ε.Ε.), ενώ ελάχιστοι έχουν πλήρη γεωργική εκπαίδευση, γεγονός που, παρά την σημασία του, δεν φαίνεται να ενδιαφέρει τους αγρότες των «μπλόκων», αφού δεν περιλαμβάνεται αντίστοιχο αίτημα στον μακροσκελέστατο σχετικό κατάλογό τους…

Εκεί δηλαδή όπου, μεταξύ άλλων, ζητούν:

  • να σταματήσει «η κρατική καταστολή, ο αυταρχισμός και τα αγροτοδικεία, - παραγραφή όλων των δικογραφιών για τις κινητοποιήσεις στους αγωνιστές αγρότες με απόφαση της Βουλής» (αίτημα που προηγείται όλων των άλλων, με σκοπό να παραμείνουν ατιμώρητοι οι τραμπούκοι και οι βάνδαλοι τους οποίους «θαυμάσαμε» στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων για την λεβεντιά και την καλλιέπειά τους…)
  • να μην ενταχθεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ (δεν χρειάζονται σχόλια…)
  • να καταργηθεί το ηλεκτρονικό δελτίο αποστολής δηλαδή να μην υπάρχει επίσημο παραστατικό συναλλαγής (όπως ήθελαν πάντα οι έμποροι, τους οποίους, όμως, καταγγέλλουν οι αγρότες επειδή τους «εκμεταλλεύονται»!).
  • να καταργηθεί η ηλεκτρονική ταυτότητα ΑΤΑΚ-ΚΑΕΚ σε χωράφια κάτω των 20 στρεμμάτων» (δηλαδή να μπορούν να δηλώνουν οι αγρότες όποιο γεωτεμάχιο θέλουν ως δικό τους, αυτό ακριβώς που συνέβαινε με τους απατεώνες του ΟΠΕΚΕΠΕ!).

Και ενώ αιτήματα αυτής της μορφής δυναμιτίζουν εκ προοιμίου την αποκλιμάκωση της έντασης, θα μπορούσε, άραγε, κάποιος από τους αγριεμένους αγροτοπατέρες των μπλόκων να μας εξηγήσει γιατί οι Ολλανδοί αγρότες εισπράττουν από τις εξαγωγές των προϊόντων τους 125 δις ευρώ και εμείς μόνον 12 δις;

Θα μπορούσαν οι λεβεντάνθρωποι, που πετροβολούσαν και αναποδογύριζαν τα οχήματα της αστυνομίας, δηλαδή την περιουσία του ελληνικού λαού, στην απόκτηση της οποίας οι ίδιοι ελάχιστα συμμετέχουν, να μας πουν ποια θα ήταν η δική τους στάση, αν κάποιοι «τρελαμένοι» όπως αυτοί, αναποδογύριζαν και βανδάλιζαν τα τρακτέρ τους;

Φυσικά απαντήσεις δεν υπάρχουν… Υπάρχει μόνο «το δίκιο του αγρότη», όπως το εννοούν αυτοί που νομίζουν ότι, εκπροσωπούν εργολαβικά την πλειοψηφία των συναδέλφων τους και γι’ αυτό «πίνουν στην υγειά τους», όταν αφήνουν τα τρακτέρ στα μπλόκα και ξημεροβραδιάζονται στους γύρω καφενέδες…