Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν παραιτείται εύκολα από τα φώτα της δημοσιότητας. Το απέδειξε για άλλη μια φορά με την υπερπαραγωγή AI που ονόμασε «παρουσίαση προγράμματος». Αντί για πολιτικό λόγο, προσέφερε μια παράσταση avatar, με τον εαυτό της σε ρόλους που θύμιζαν περισσότερο τηλεοπτικό show παρά σοβαρή πολιτική πράξη.

Ψηφιακή Ζωή σε ρόλους-καρικατούρες

Στρατιώτης, αρχαία Ελληνίδα, πυροσβέστης, αγρότισσα... η Κωνσταντοπούλου επιστράτευσε την τεχνητή νοημοσύνη για να ενσαρκώσει κάθε πιθανή μορφή πολίτη. Όμως, το αποτέλεσμα δεν έπεισε. Δεν έδωσε φωνή στον λαό· έπνιξε την πολιτική ουσία σε ένα χολιγουντιανό υπερθέαμα, με την ίδια στο επίκεντρο, ως πρωταγωνίστρια.

Το μήνυμα χάνεται όταν το μέσο γίνεται το επίκεντρο

Αν το ζητούμενο ήταν η προβολή της ίδιας, τότε η αποστολή εξετελέσθη. Αν όμως στόχος ήταν ο πολιτικός διάλογος, τότε το μέσο «κατάπιε» το μήνυμα. Η παρουσίαση με avatars έμοιαζε περισσότερο με προσωπική προβολή σε ψηφιακή μορφή, παρά με πρόταση εξουσίας.

Αντί για πολιτική, performance με φιλοδοξίες TikTok

Η Κωνσταντοπούλου επέλεξε το θέαμα αντί της ουσίας. Και αυτό δεν είναι καινοτομία. Είναι απόπειρα να εντυπωσιάσει χωρίς να πει κάτι ουσιαστικό. Όσο και να υποστηρίζει ότι «ο άνθρωπος είναι μπροστά», στην πραγματικότητα η ίδια ήταν μπροστά σε κάθε πλάνο, σε κάθε avatar, σε κάθε αφήγηση.

Η πολιτική ως προσωπικό σόου

Το εγχείρημα δεν είχε σχέση με συλλογικότητα ή κοινωνικό όραμα. Ήταν ένα one woman show, με σκηνοθεσία, εφέ και τον απαραίτητο λαϊκισμό, ντυμένο με τον μανδύα της προόδου. Η πολιτική υποτίθεται πως μιλά για ιδέες, όχι για πολλαπλά κοστούμια και ψηφιακές περσόνες.

Πίσω από τα avatar, το απόλυτο κενό

Τι απέμεινε από τη «μεγάλη παρουσίαση» της Πλεύσης Ελευθερίας; Μια εικόνα πολιτικού που δεν αντέχει χωρίς κάμερα, χωρίς σκηνή, χωρίς κοινό. Και δυστυχώς, ούτε χωρίς μονόλογο. Το πολιτικό της πρόγραμμα πέρασε σε δεύτερη μοίρα, πίσω από τα εφέ και τα animation.

Μια παρουσίαση-καθρέφτης του εγωκεντρισμού

Αν κάτι χαρακτηρίζει σταθερά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι η πεποίθηση πως είναι η μόνη που έχει δίκιο, η μόνη που έχει λύσεις, η μόνη που έχει ήθος. Τώρα, το επιβεβαιώνει και τεχνολογικά: πολλαπλασιάζει τον εαυτό της ψηφιακά, ώστε να καλύψει κάθε ρόλο – εκτός από αυτόν του πραγματικού ηγέτη.

Μια αποτυχημένη προσπάθεια να φανεί «μοντέρνα»

Στην εποχή που ο πολίτης ζητά πράξεις, όχι εντυπωσιασμούς, η Κωνσταντοπούλου επέλεξε το δρόμο της ψηφιακής αυταρέσκειας. Αντί να κερδίσει την εμπιστοσύνη, φάνηκε να προσπαθεί να κερδίσει... likes.

Όταν η τεχνολογία γίνεται εργαλείο αυταρέσκειας

Η AI δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό εργαλείο. Εξαρτάται πώς το χρησιμοποιείς. Και η Κωνσταντοπούλου την χρησιμοποίησε για να φτιάξει έναν ψηφιακό καθρέφτη λατρείας του εαυτού της. Όχι για να προτείνει πολιτικές λύσεις.

Τελικά, τι έμεινε; Μια φτηνή παράσταση

Η προσπάθεια της Ζωής Κωνσταντοπούλου να παρουσιάσει κάτι «καινοτόμο» κατέληξε σε πολιτικό αυτοτρολάρισμα. Μια παράσταση χωρίς πολιτικό αντίκρισμα, χωρίς σαφές μήνυμα, με μόνο στόχο να προκαλέσει εντύπωση. Και αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό.