Πολιτειακό και διοικητικό εκφυλισμό χαρακτήρισε τα όσα τραγικά συμβαίνουν, με τις φονικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Attica και τον Γιώργο Μελιγγώνη.
Τα ερωτήματα είναι πολλά, είπε. Όπως το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες των πολιτών που υποφέρουν αυτή τη στιγμή. Αλλά και ευρύτερα: Γιατί δεν γίνεται τίποτα για την έκθεση Γκολντάμερ για την πρόληψη των πυρκαγιών στα δάση, γιατί δεν προχώρησαν τα αντιπλημμυρικά έργα – δεν είναι μυστικό πως υπάρχει δυσαρέσκεια για την Ελλάδα από πλευράς ΕΕ, καθώς όπως φαίνεται δεν λαμβάνεται υπόψη το σχετικό ευρωπαϊκό καταρτισμένο σχέδιο. Τι γίνεται με το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και ποιο είναι το ύψος των πόρων που θα διατεθούν για την αποκατάσταση των καταστροφών, ποιες οι δυνατότητες επαναδιαπραγμάτευσης.
Τόνισε ότι έχουμε μία κυβέρνηση η οποία δεν φαίνεται να έχει αγάπη για τα κοινά, για το περιβάλλον, για το δημόσιο πλούτο. Χρειαζόμαστε ένα καινούριο μπλοκ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που να κάνει το αντίστροφο: να δείχνει έμπρακτα με σχεδιασμό, με χωροταξικό σχέδιο, με περιβαλλοντικά έργα, ότι αγαπάει το περιβάλλον, ότι έχει καταλάβει τη σημασία του δημοσίου πλούτου, ότι προσπαθεί ανά πάσα στιγμή αυτά που έχουμε κοινά να τα διατηρήσουμε, να τα βελτιώσουμε. Γιατί όταν επενδύεις σε αυτό γίνεσαι πιο πλούσιος σαν χώρα. Το κόστος είναι να μην επενδύεις και να πληρώνεις στην πορεία για την αποκατάσταση των καταστροφών.
Πρέπει να αλλάξουμε το παράδειγμα της κοινωνίας, του κράτους, της δημόσιας διοίκησης. Πρέπει να υπάρχει σχεδιασμός για όλα, που να ενσωματώνει την περιφερειακή διάσταση. Ο κ. Μητσοτάκης έχει τεράστιες ευθύνες. Και στο διαχειριστικό αλλά και στο ιδεολογικό κομμάτι. Γιατί για χρόνια μας έλεγε πως ό,τι είναι ιδιωτικό είναι καλό και ό,τι είναι δημόσιο είναι κακό. Δίνοντας ταυτόχρονα τα περισσότερα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας σε ιδιωτικά συμφέροντα, χωρίς διαβούλευση, χωρίς συζήτηση με τις περιφέρειες, χωρίς συζήτηση με περιβαλλοντικές ομάδες. Κι εδώ, εντοπίζεται η ανάγκη αλλαγής παραδείγματος.
Επεσήμανε ότι ο χαρακτηρισμός των καταστροφών στη Θεσσαλία ως «αναποδιά» είναι πολύ κατώτερος των περιστάσεων, και δεν μπορεί να τον χρησιμοποιεί όταν έχει πλημμυρίσει ολόκληρη η Θεσσαλία.