Η στιγμή που λύγισε ο Τεττέη και το ποδόσφαιρο έδειξε το ανθρώπινο πρόσωπό του

Το ποδόσφαιρο συχνά μοιάζει με μια σκηνή θεάτρου. Άλλοτε φωτίζεται από έντονα χρώματα, άλλοτε βυθίζεται σε σκιές. Υπάρχουν στιγμές που όλα δείχνουν γιορτή και άλλες που η συγκίνηση υπερισχύει της χαράς. Γιατί το ποδόσφαιρο, πέρα από τα γκολ και τις νίκες, είναι πάνω απ’ όλα ανθρώπινες ιστορίες. Ιστορίες μετάβασης, αποχωρισμού, εξέλιξης. Και σε αυτές, το συναίσθημα δεν φορά πάντα τα λαμπερά του.

Είναι, όμως, και συναισθήματα. Και ορισμένες φορές το χρώμα είναι γκρι. Δεν είναι κάποιο χαρούμενο που κάνει κλικ άμεσα στο μάτι. Ο Ανδρέας Τεττέη φρόντιζε με το ταλέντο του να δίνει χρώμα στο παιχνίδι της Κηφισιάς. Φαντασία, μπρίο.

Ένα άτι στον αγωνιστικό χώρο. Έφτασε, όμως, η στιγμή που λύγισε κι αυτός. Ο 24χρονος φορ θα έπρεπε τέτοιες γιορτινές μέρες να γιορτάζει. Και πραγματικά γιορτάζει. Δεν είναι μικρό πράγμα επαγγελματικά να αφήνεις την Κηφισιά για τον Παναθηναϊκό.

Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να πετάει από τη χαρά του. Αυτό ασφαλώς και κάνει. Χαίρεται για την επαγγελματική του πρόοδο. Με την Κηφισιά, πρωταθλητισμό μπορούσε να κάνει μόνο στη χαμηλότερη κατηγορία — και το έκανε δύο φορές, κερδίζοντας την άνοδο με την ομάδα του.

Με τον Παναθηναϊκό, όμως, τα δεδομένα αλλάζουν. Θα μάθει, θα διεκδικήσει, θα προσπαθήσει να είναι από τους κορυφαίους μίας ομάδας που θέλει να επιστρέψει στο ρετιρέ. Εκατοντάδες παιδιά ανά δεκαετίες έφυγαν από μικρότερο σύλλογο για μεγαλύτερο και φυσικά χαμογελούσαν.

Ο 24χρονος διεθνής φορ έφτασε μέσα σε ένα δίμηνο να ζει μαγικές στιγμές. Είδε τις εξαιρετικές εμφανίσεις του να εξαργυρώνονται. Στα μέσα Οκτωβρίου, κι ενώ όλοι οι μεγάλοι προσέγγισαν την Κηφισιά για την απόκτησή του, μαζί με τον Παύλο Παντελίδη, ο Παναθηναϊκός μπήκε αποφασιστικά στη μάχη και τον έκανε δικό του.

Θα μετακομίσει άμεσα. Πρωτοχρονιά θα κάνει με τα πράσινα και όχι με τα κυανόλευκα. Θα έχει παρέα από το καλοκαίρι και τον Έλληνα επιθετικό. Παράλληλα, έγραφε συμμετοχές με την Εθνική — και αυτό δεν είναι απλό για ένα παιδί μεταναστών.

Στο ματς με τον Ολυμπιακό, ο Τεττέη έδινε την τελευταία του παράσταση με την Κηφισιά. Είχε κίνητρο να κάνει μία μεγάλη εμφάνιση απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο της νέας του ομάδας. Δεν σκόραρε, έγινε αλλαγή, ωστόσο αυτό μικρή σημασία έχει για τον ίδιο.

Στο 77’ της αναμέτρησης έγινε αλλαγή και τότε άρχισε να γράφεται ο επίλογος μίας ωραίας, χριστουγεννιάτικης ιστορίας. Δεν είναι σενάριο Καρόλου Ντίκενς, αλλά για το ποδόσφαιρο — όπου τα συναισθήματα ξεχειλίζουν — ο Τεττέη πρόσφερε στιγμές που μένουν χαραγμένες.

Βούρκωσε στην αλλαγή. Λύγισε κυριολεκτικά όταν έκανε δηλώσεις στην Cosmote TV. Όχι επειδή πιέστηκε από κάποια ερώτηση. Έτσι ένιωσε. Έτσι αντέδρασε. Δεν νοιάστηκε αν τον έβλεπαν. Βγήκε από το χορτάρι και χάθηκε στην αγκαλιά του Λέτο και στη συνέχεια των στελεχών της ομάδας.

Το ματς τελείωσε — και μάλιστα με σπουδαίο αποτέλεσμα για την Κηφισιά στην έδρα του νταμπλούχου Ολυμπιακού. Αποθεώθηκε από τους οπαδούς στο γήπεδο και στα αποδυτήρια, με τον Σεμπάστιαν Λέτο να εκφράζει τη βεβαιότητα ότι ο Τεττέη θα κάνει σπουδαία πράγματα στο τριφύλλι.

Αφού είχε περάσει σχεδόν μισή ώρα από το τέλος του αγώνα, θα περίμενε κανείς να δει έναν χαμογελαστό παίκτη. Ένα παιδί που φεύγει από το «χωριό» για να διακριθεί στην πόλη. Κι όμως, εκείνος λύγισε.

Ένιωθε ότι αφήνει μία οικογένεια. Ψυχρά και ρεαλιστικά, ούτε τρελό συμβόλαιο είχε, ούτε τίτλους και Ευρώπη θα διεκδικούσε. Αλλά αυτό δεν μειώνει το συναίσθημα.

Ο Τεττέη ένιωσε σαν τα παιδιά που φεύγουν από την οικογενειακή θαλπωρή. Έδειξε ότι είναι παίκτης που δεν γουστάρει μόνο τη μεγάλη ομάδα και τα χρήματα. Γουστάρει να περνά καλά εκεί που βρίσκεται. Και στην Κηφισιά περνούσε καλά, όπως έχει πει.

Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τέτοιους παίκτες. Σπουδαίους στο γήπεδο και σπουδαίους ανθρώπους. Είναι στο χέρι του ίδιου να νιώσει καλά στο τριφύλλι, αλλά είναι και στοίχημα του οργανισμού να κάνει αυτούς που γουστάρουν να παίζουν για τη φανέλα να νιώθουν πως ανήκουν σε μία τεράστια οικογένεια.

Πηγή: Gazzeta.gr

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις