Στο ίδιο έργο θεατές βρεθήκαμε όλοι όσοι μπήκαμε στη διαδικασία να παρακολουθήσουμε όσα έγιναν χθες το μεσημέρι στα γραφεία της ΕΠΟ. «Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» που λέει και η παροιμία. Για τις προθέσεις δεν χρειάζονται παραπάνω κουβέντες. Προκύπτουν από το αποτέλεσμα. Είναι πολύ χαρακτηριστικό και φρέσκο το παράδειγμα.

Αποδείχτηκε περίτρανα στη σύσκεψη της Δευτέρας ότι η μόνη ομάδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο που παλεύει πραγματικά για την έλευση elite διαιτητών στα playoffs είναι ο Ολυμπιακός.

Η ΑΕΚ είναι ξεκάθαρη: «Σεβόμαστε τους θεσμούς»… Λογικό από τι στιγμή που άνθρωποι που κατέχουν τις καρέκλες της ΕΠΟ είναι άπαντες της απόλυτης εμπιστοσύνης του Δημήτρη Μελισσανίδη και υποστηρίχτηκαν από την «Ένωση» στο πλαίσιο της περίφημης «εξυγίανσης» του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ο ΠΑΟΚ το ίδιο. Δηλώνει αδικημένος, αλλά όταν έρχεται η ώρα της κρίσης, υπό το φόβο του Ολυμπιακού και του Βαγγέλη Μαρινάκη συντάσσεται πλήρως με τον έτερο «Δικέφαλο».

Και ο Παναθηναϊκός; Οι «πράσινοι» κρατούν απ’ όλους αποστάσεις. Μέχρι και σε σενάριο Ελλήνων διαιτητών αναφέρθηκε ο Γιάννης Αλαφούζος, αν δεν ευοδωθεί η προσπάθεια έλευσης elite διαιτητών.

Ποιος μένει, λοιπόν; Ένας Ολυμπιακός να συνεχίζει τη μάχη του κόντρα σε ένα ολόκληρο σύστημα που προσπαθεί να μας πείσει μέχρι και για το ότι δεν ήταν κίτρινη το χέρι του Άμραμπατ! Στο δια ταύτα, από τη στιγμή που οι μεγαλοϊδιοκτήτες των άλλων ομάδων άφησαν ανοικτή την κερκόπορτα για να έρθουν κι άλλοι Νταμπάνοβιτς, έχουν να δουν πολλά ακόμη τα ματάκια μας κι όποιος αντέξει.

Κάθε άλλη συζήτηση περιττεύει. Ας το… χωνέψουμε ότι το φετινό πρωτάθλημα θα κριθεί με Νταμπάνοβιτς και Κέλετ και πάμε παρακάτω. Το ζητούμενο για τους φίλους του Ολυμπιακού είναι τι μπορεί να κάνει η δική τους ομάδα για να μην πάει ως «πρόβατο σε σφαγή», που είπε και ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

Υ.Γ.: Σε αυτό το πρωτάθλημα πρέπει να συνεχίσει να παίζει τη δική του… μπάλα από την εξέδρα και ο κόσμος του Ολυμπιακού. Σε κάθε εντός έδρας ματς, το γήπεδο πρέπει να είναι «καμίνι», αλλά χωρίς άσκοπες διακοπές, λόγω καπνογόνων, που μόνο κακό κάνουν στην ομάδα, στη διάρκεια του αγώνα. Και χωρίς φυσικά το παραμικρό έκτροπο που θα αποτελέσει βούτυρο στο ψωμί των αντιπάλων του.