Συγκλονίζουν τα όσα ανέφερε ο Βόιτσεχ Σέζνι για το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρεί εδώ και αρκετά χρόνια. Ο 35χρονος τερματοφύλακας αποκάλυψε τον λόγω που είχε αποφασίσει να κρεμάσει τα γάντια, πριν η Μπαρτσελόνα τον πείσει να επιστρέψει στα γήπεδα.

Σε συνέντευξή του στη GQ, ο Πολωνός τερματοφύλακας της Μπαρτσελόνα αποκάλυψε ότι εδώ και 17 χρόνια ζει έναν εφιάλτη κάθε φορά που φοράει γάντια. Η αφετηρία ήταν το 2008, όταν ως παίχτης της Άρσεναλ τραυματίστηκε σοβαρά στο γυμναστήριο, σπάζοντας και τους δύο πήχεις. Τα μεταλλικά πλακίδια που ακόμη κρατούν ενωμένα τα οστά του, τον ταλαιπωρούν καθημερινά.

Ο Σέζνι περιγράφει πως κατά τη διάρκεια ορισμένων προπονήσεων ο πόνος γίνεται αφόρητος: «Κάποια στιγμή δεν νιώθω καθόλου τα χέρια μου. Δεν μπορώ ούτε μπουκάλι νερό να κρατήσω. Έτσι, οι προπονητές και εγώ αστειευόμαστε ότι η προπόνηση τελείωσε επειδή είμαι ξανά παράλυτος, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι κουράστηκα. Δεν το εύχομαι σε κανέναν», τονίζει.

Ο Πολωνός τερματοφύλακας εξηγεί ότι στις περιόδους μεγάλης έντασης – όπως η προετοιμασία – ο πόνος γίνεται χειρότερος, επεκτεινόμενος από τον καρπό μέχρι τον αγκώνα.

Παρά το γεγονός ότι είχε προτάσεις από κορυφαία ευρωπαϊκά κλαμπ αλλά και ομάδες της Σαουδικής Αραβίας, το συνεχές μαρτύριο τον έκανε να απομακρυνθεί από το ποδόσφαιρο:

«Δεν ήταν ότι δεν αγαπούσα το παιχνίδι. Απλώς δεν με ενθουσίαζαν οι επιλογές. Δεν ήθελα να παίζω μόνο για τα χρήματα», είπε ο διεθνής τερματοφύλακας.

Τρεις μέρες πριν ανακοινώσει την αποχώρησή του, είχε ενημερώσει τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι ότι δεν ήθελε να ξαναπαίξει «σε καμία ομάδα».

Όμως, η πρόταση της Μπαρτσελόνα άλλαξε τα δεδομένα.  «Όταν με κάλεσε η Μπαρτσελόνα, μάλλον ήξερε πως μπορούσε να με πείσει. Την πρώτη μου σεζόν έπαιξα δωρεάν. Ό,τι πήρα από την Μπαρτσελόνα το επέστρεψα στη Γιουβέντους για να λύσω το συμβόλαιό μου».

Με χιούμορ, παραδέχεται ότι δεν είχε πάντα την καλύτερη φυσική κατάσταση: «Λατρεύω το φαγητό, και παρότι είμαι εντός ορίων βάρους… κατέχω το ρεκόρ λίπους στο σώμα στην Μπαρτσελόνα!», είπε γελώντας, αποκαλύπτοντας το πείραγμα του Λεβαντόφσκι: «Πώς έκανε καριέρα αυτός ο τύπος μ’ αυτό το σώμα;», είχε αστειευτεί ο συμπατριώτης του.

Παρά τις ιδιαιτερότητες της πορείας του, ο Βόιτσεχ Σέζνι  θεωρεί ότι η συνέπεια ήταν το μεγάλο του όπλο: «Ποτέ δεν ήμουν ο πιο σκληρά εργαζόμενος, αλλά κράτησα σταθερά ένα υψηλό επίπεδο για 18 χρόνια».