Μέσα στη νύχτα, ήρεμη σαν αύρα θαλασσιά,
έρχεσαι εσύ, με τα μαλλιά που στάζουν φως βαθιά.
Κύμα μακρύ, που πάνω του η σκέψη μου ταξιδεύει,
κι η έξυπνη φατσούλα σου τον κόσμο μου αναδεύει.
Χαμόγελο σιωπηλό, που ξέρει όσα δεν λέω,
μικρή ματιά που με κοιτά, κι ο χρόνος με κάνει νέο.
Κι όταν περνάς, γλυκαίνει ο αέρας την καρδιά μου,
γίνεται δρόμος ανοιχτός να φτάσω στα όνειρά μου.
Εσύ είσαι ο έρωτας φτερούγισμα ψυχής
είσαι το χάδι του φωτός, στο θάμπος της ζωής
Κι αν κάποτε σ' αγγίξει η σκέψη μου απαλά,
θυμήσου η καρδιά μου για σένανε χτυπά.
@ Γιάννης Παρασκευόπουλος