Το ποίημα της Κυριακής: Ο Δεκέμβριος

Ο Δεκέμβριος κατεβαίνει αθόρυβα σαν σκιά που χαμηλώνει τον κόσμο. Τα πρωινά μυρίζουν καπνό και οι πόλεις ανάβουν φώτα για να θυμηθούν πως δεν χάθη...

Το ποίημα της Κυριακής: Έρχεσαι εσύ

Μέσα στη νύχτα, ήρεμη σαν αύρα θαλασσιά, έρχεσαι εσύ, με τα μαλλιά που στάζουν φως βαθιά. Κύμα μακρύ, που πάνω του η σκέψη μου ταξιδεύει, κι η έξυπ...

Το ποίημα της Κυριακής: Ζωή στην Πόλη

Στις έξι το ξυπνητήρι χτυπάει σαν σειρήνα, ο ήλιος δεν προλαβαίνει να φανεί. Ο καφές στάζει μηχανικά, οι δρόμοι ανασαίνουν καυσαέριο και βιασύνη. ...

Το ποίημα της Κυριακής: Νοέμβριος

Σκορπά το φως του ο ήλιος σαν κερί, στα σύννεφα μαζεύεται η βροχή· οι δρόμοι βγάζουν άχνα το πρωί, κι ο άνεμος μιλάει για σιωπή. Τα φύλλα καφετι...

Το ποίημα της Κυριακής: 28η Οκτωβρίου

Ξημέρωσε φως στα βουνά της Ηπείρου, κι ο άνεμος σήκωσε λόγια ιερά· «Όχι!» — φωνή που γεννήθηκε απ’ το τίμιο χείλος, κι έγινε δάφνη και αίμα ξανά. ...

Το ποίημα της Κυριακής: Οκτώβριος

Σαν κεχριμπάρι στάζει το φως, τα φύλλα γίνονται στάχτη κι άνεμος· στην άκρη του χρόνου ανάβει η γη κεριά από βροχή και μνήμη. Μυρίζει καπνός, ώρ...

Το ποίημα της Κυριακής: Το μίσος

Σαν φίδι που σέρνεται μέσα στο αίμα, φωλιάζει κρυφά, ζητάει εκδίκηση· φωνή που γδέρνει τα σωθικά, μια φωτιά που δεν χορταίνει στάχτη. Κανείς δεν...

Το ποίημα της Κυριακής: Φθινόπωρο είναι

Τα δέντρα γδύνονται σιωπηλά και τα φύλλα πέφτουν σαν αργές εξομολογήσεις. Ο αέρας μυρίζει καμένο ξύλο, κι ένα κομμάτι ουρανού γέρνει μέσα στο ποτάμ...

Το ποίημα της Κυριακής: Αγάπη

Στην άκρη του ναού, με κεριά που τρεμοσβήνουν, η σκιά σου γυρεύει τη δική μου. Ο έρωτας στάζει σαν δάκρυ απ’ τα βιτρώ, βαθύς, αιώνιος, μα ντυμένο...