Το ποίημα της Κυριακής: Μάνα

Μιλούσες λίγο,

μα η σιωπή σου είχε νόημα.

Ένα βλέμμα σου

έλεγε όσα δεν μπορούσε ο κόσμος.

Τα χέρια σου,

γεμάτα δουλειά,

γεμάτα χάδι.

Έπλεκαν ζεστά πρωινά

και νύχτες χωρίς φόβο.

Δεν ήσουν ποτέ ήρωας σε βιβλία,

κι όμως κράτησες τη ζωή

με νύχια, με αίμα,

με αγάπη που δεν ζητά.

Κι αν σε ξέχασαν οι μέρες,

εγώ θυμάμαι.

Κάθε σου ανάσα,

ένα κομμάτι από μένα.

@ Γιάννης Παρασκευόπουλος 

 

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις