Δεν μοιάζει με έκρηξη.
Δεν έχει μουσική υπόκρουση,
ούτε φωτογραφίζεται καλά.
Έρχεται αθόρυβα,
όταν πίνεις καφέ και δεν βιάζεσαι.
Όταν το σώμα δεν πονά,
κι η σκέψη παύει να σε κυνηγά.
Χαρά είναι
να μη χτυπήσει κανείς την πόρτα
όταν δε θέλεις να μιλήσεις.
Να τελειώνει η δουλειά
και να σε περιμένει φως στο σπίτι.
Να πεις κάτι απλό — και να σε καταλάβουν.
Δεν κάνει θόρυβο.
Μόνο σε αγγίζει με ένα ναι
εκεί που πάντα περίμενες όχι.
@ Γιάννης Παρασκευόπουλος