Αναζητώντας ισονομία, ισότητα και ηρεμία εν έτει 2024

Άλλη μια χρονιά μιλάμε για θέματα ισότητας και ισονομίας. Το γεγονός και μόνο που τίθεται επί τάπητος το συγκεκριμένο θέμα αποδεικνύει ότι η κοινωνία δεν έχει κάνει βήματα προόδου.Μάλιστα όταν κοιτά κανείς το αστυνομικό δελτίο θα διαπιστώσει πως οι δολοφονίες με θύματα γυναίκες έχουν αυξηθεί, ενώ τα καταγεγραμμένα περιστατικά βίας σε βάρος των γυναικών έχουν και αυτά με την σειρά τους σημειώσει κατακόρυφη άνοδο.

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Οι αρχαίοι Έλληνες, τους οποίους  επικαλούμαστε όλοι μας καθημερινά, τιμούσαν την γυναίκα και το αποτύπωναν αυτό με κάθε τρόπο. 

Οι γυναίκες (πλέον) μιλάνε περισσότερο

Ένα θετικό στοιχείο είναι σίγουρα το γεγονός ότι πολύ περισσότερες γυναίκες έχουν αρχίσει να μιλάνε και να καταγγέλλουν τη βία-σωματική και ψυχική-  που υφίστανται.

Το 2021 σημειώθηκε ραγδαία αύξηση των καταγγελιών ενδοοικογενειακής βίας, της τάξης του 72,9%. Έτσι, σε σχέση με το 2020 ο αριθμός των γυναικών που κατήγγειλαν ενδοοικογενειακή βία το 2022 υπερδιπλασιάστηκε, φτάνοντας σε ποσοστό το 137,6%, καθώς το 2020 4.264 γυναίκες είχαν προχωρήσει σε καταγγελία ενώ το 2022 ο αριθμός τους ανήλθε σε 10.131. Το διάστημα 2012-2020 η αύξηση των καταγγελιών κυμαίνονταν από 1-26%.
 

30 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΜΕΛΙΝΑ 

Η γυναίκα ΣΥΜΒΟΛΟ που έσπασε ταμπού και πρόταξε Ισότητα και Πολιτισμό

Πολιτικός με μεγάλη ακτινοβολία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, Υπουργός Πολιτισμού επί 8,5 χρόνια (1981 - 1989 και Οκτώβριος 1993 - 6 Μαρτίου 1994). Η Μελίνα Μερκούρη χρησιμοποιώντας την δική της ακτινοβολία και λάμψη κατόρθωσε να διοχετεύσει τον Πολιτισμό στην καθημερινή ζωή του Έλληνα, να τον κάνει θέμα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Στην διάρκεια της υπουργίας της ύψωσε τη σημαία της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στο Μουσείο της Ακρόπολης. Τα αριστουργήματα, που έκλεψε ο λόρδος Έλγιν ακρωτηριάζοντας το σημαντικότερο μνημείο της ελληνικής αρχαιότητας. Η Μελίνα Μερκούρη πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας πριν 30 χρόνια, στις 6 Μαρτίου το 1994, χτυπημένη από τον καρκίνο.

Όμως η λάμψη της φωτίζει ακόμη και ΘΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ. Η γυναίκα σύμβολο-ορόσημο ήταν αυτή που σε μια εποχή που η ισονομία ανάμεσα στα δύο φύλλα δεν υπήρχε έσπασε κάθε ταμπού και επέβαλε τη θέση της γυναίκας στο κάδρο που της έπρεπε και της πρέπει. ΑΘΑΝΑΤΗ…

Ζέτα Δούκα, ηθοποιός: 
 

Έχουμε χρέος εμείς πρώτες να τολμάμε

«Όσο μεγαλώνω, τόσο μεγαλώνει και η  πεποίθηση μου ότι τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόστος. Σε μια κοινωνία υποκριτική και ουσιαστικά εχθρική προς εμάς τις γυναίκες, έχουμε χρέος εμείς πρώτες να τολμάμε και να έχουμε τη δύναμη να ξεριζώσουμε καθετί που μας φοβίζει, μας καταπιέζει, μας υποβιβάζει, κρατώντας όμως γερά η μία το χέρι της άλλης. 
Τώρα πια που , παγκοσμίως, έχουν πιάσει πάτο ο ουσιαστικός σεβασμός και τα δικαιώματά μας, μένει να παλέψουμε μέχρι τέλους να μας φτάσει η αναπνοή και να ανέβουμε στην επιφάνεια».
 

Βούλα Πατουλίδου, χρυσή Ολυμπιονίκης:

 Οι γιοι μας είναι το κλειδί για το μέλλον

«Έχω γνωρίσει πολλές γυναίκες που ήρθαν αντιμέτωπες με το άσχημο πρόσωπο της κακοποίησης. Πίσω από τρομαγμένα βλέμματα «διάβασα» την απόγνωση και τη φρίκη. Όχι μη νιώθεις ένοχη εσύ. Το πρόβλημα δεν είσαι εσύ. Είναι αυτός! Ένας άντρας που ασκεί βία, κουβαλάει τόσα απωθημένα και κόμπλεξ μέσα του, που δεν μπορεί να τα ξεριζώσει. Μπορεί να τιμωρηθεί αλλά δεν θα αλλάξει το σκοτάδι που κρύβει μέσα του. Αυτό που μπορεί να αλλάξει, ξεκινά από μας τις ίδιες τις γυναίκες. Από τον τρόπο που μεγαλώνουμε εμείς τους γιους μας. Από τον τρόπο που τους μαθαίνουμε πως πραγματικός άντρας είναι αυτός που σέβεται. Πως η αξία του, δεν φαίνεται στην δύναμη, αλλά στον ακέραιο χαρακτήρα. Πως το όχι σημαίνει όχι. Πως άντρα δεν τον κάνουν τα μπράτσα και οι κοιλιακοί αλλά η μπέσα και η ψυχή. Από κει αρχίζουν όλα. Από μας τις γυναίκες Από μας τις μάνες».
 

Έλβη Μιχαηλίδου, δημοσιογράφος:
 

Ήρθε η ώρα της αλλαγής

«Λένε ότι γυναίκες και άντρες είναι ίσοι. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν αποδεικνύεται στη πράξη. Το βέβαιο είναι πως γυναίκες και άντρες δεν είναι όμοιοι. Είναι διαφορετικοί. Εκείνο όμως που πρέπει να ισχύει εξίσου και για τα δύο φύλα είναι η ισότιμη μεταχείριση και αντιμετώπιση. Σε κάθε τομέα. Είτε μιλάμε για εργασιακό, είτε για οικογενειακό, είτε για κοινωνικό κύκλο. 
Μια γυναίκα έχει διαφορετική οπτική, αισθητική και προσέγγιση που μπορούν να εμβολιάσουν και να ανανεώσουν καθετί. Αρκεί να μείνουν μακριά οι προκαταλήψεις. Ως δημοσιογράφος στο αθλητικό -και κυρίως ανδροκρατούμενο- ρεπορτάζ έχω να πω ότι είναι άδικο μια γυναίκα να μην κρίνεται τόσο από τη δουλειά της όσο από το φύλο της, που είναι κάτι που βαραίνει δυσανάλογα και την αξιολόγηση της. Ήρθε η ώρα της αλλαγής, που δεν είναι τυχαία λέξη γένους θηλυκού!».
 

Σοφία Αρβανίτη, τραγουδίστρια: 

Κάτι κινήθηκε τη δεκαετία του ’80, μετά στασιμότητα

«Υπάρχουν μεγάλες ανισότητες ανάμεσα στα δύο φύλλα. Αυτό που με θλίβει και με προβληματίζει είναι ότι τα νέα παιδιά σήμερα, τα αγόρια κυρίως είναι βίαια. Η βία βασιλεύει σήμερα. Την δεκαετία του ‘80 έγιναν βήματα για την ισότητα αλλά από τότε μείναμε στάσιμοι ως κοινωνία. Και δυστυχώς ίσως και να πήγαμε και πίσω. Οφείλουμε να διεκδικούμε την ισότητα και ισονομία. Ο ρόλος της γυναίκας στην οικογένεια είναι πάρα πολύ σημαντικός και ιδιαίτερος. Πρέπει και η Πολιτεία να προασπίσει την θέση της γυναίκας».

Μάντυ Περσάκη, γυμνάστρια: 

Οι γυναίκες αντιστέκονται και αναδύουν την ελπίδα

«Η γυναίκα σήμερα αντιμετωπίζει μια σειρά από προκλήσεις σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που συχνά είναι αρνητικό και βίαιο. Αν και η βία κατά των γυναικών εξακολουθεί να είναι μια πραγματικότητα, οι γυναίκες αντιστέκονται και αναδύουν την ελπίδα μέσα από τη δύναμη της ανθρώπινης ανθεκτικότητας. Με τη συμμετοχή τους σε οργανώσεις και κινήματα, καταδεικνύουν την ανδρεία και την αποφασιστικότητά τους για την επίτευξη ισότητας και δικαιοσύνης. Αντιμέτωπες με την αδικία, δεν υποκύπτουν στο φόβο, αλλά αντίθετα, ενδυναμώνουν και ενθαρρύνουν άλλες γυναίκες να μην συμβιβαστούν με τον συμβατικό ρόλο τους στην κοινωνία». 

Μάρα Μεθενίτη, φοροτεχνικός: 

Οι γυναίκες εργάζονται σκληρά όμως αμείβονται λιγότερο!

«2024. Ζούμε στην εποχή της αναγνώρισης των δικαιωμάτων και της ισότητας. Ζούμε στην εποχή που οι γυναίκες έχουν ίση αντιμετώπιση στην κοινωνία και την εργασία. Ζούμε στην εποχή του φαίνεσθαι και όχι του «είναι». Η ουσία ξεχνιέται και μένει στην άκρη γιατί δεν λάμπει. Οι γυναίκες εργάζονται όμως αμείβονται λιγότερο (gender pay gap statistics 2021-  by eurostat) . Οι γυναίκες εργάζονται σκληρά αντιμετωπίζονται όμως με καχυποψία και δεύτερες σκέψεις γιατί… «πώς είναι δυνατόν να έφτασε εκεί; Σίγουρα… προωθείται». Ο άντρας αξίζει γι' αυτό προοδεύει και η γυναίκαι ελίσσεται γι' αυτό προχωρά. Όχι. Και η γυναίκα αξίζει αποδεικνύοντάς το καθημερινά. Στον χώρο εργασίας της γιατί είναι επαγγελματίας, στο σπίτι της γιατί είναι σύζυγος και στα παιδιά της γιατί είναι μάνα. Και είναι καλή. ΣΕ ΟΛΑ. Χρόνια πολλά στο multitask φύλο. Χρόνια πολλά στις γυναίκες αγωνίστριες της ζωής».

Αλεξία Βαλιάκου, εκπαιδευτικός: 

Εσωτερική δύναμη και ελπίδα

«Σήμερα, η θέση της γυναίκας εξακολουθεί να αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις σε ένα περιβάλλον που συχνά είναι αρνητικό και σε μια κοινωνία που εξακολουθεί να προβληματίζεται από τη βία. Ωστόσο, η γυναίκα έχει αποδείξει ότι μπορεί να αντισταθεί και να ανθίζει, ενυπάρχοντας μια εσωτερική δύναμη και ελπίδα. Οι γυναίκες αγωνίζονται για την ισότητα των φύλων, για την αναγνώριση των δικαιωμάτων τους και την απελευθέρωσή τους από τις περιοριστικές κοινωνικές πρακτικές. Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν επιθέσεις, βία ή κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά συνεχίζουν να αγωνίζονται για τη δική τους ανεξαρτησία και ευημερία. Μέσω της εκπαίδευσης, της οικονομικής ενδυνάμωσης και της συλλογικής δράσης, η γυναίκα αντιστέκεται σε αυτό το αρνητικό περιβάλλον και εξελίσσεται παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει». 
 

Βάσια Αναστασίου, μέλος ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ: 

Οι γυναίκες βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν

«Η δύναμη και η ελπίδα είναι σύμφυτη της γυναικείας υπόστασης. Η Γυναίκα φέρει την ζωή και την προστατεύει. Από το σημείο μηδέν της Ιστορίας, οι γυναίκες μαχόμαστε για να προστατεύσουμε την ζωή των παιδιών μας, των αδύναμων, των καταπιεσμένων. Έχουμε υπάρξει διαχρονικά αδικημένες και καταπιεσμένες και βαδίζουμε γενναία κάθε φορά που καλούμαστε να σπάσουμε τον κύκλο της βίας που απορρέει από την ανισότητα. Η Ελλάδα του 2024 είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Κόντρα στην μυωπική αντίληψη της κυβέρνησης Μητσότακη για την ισότητα, κόντρα στα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα περί προοδευτισμού, οι γυναίκες βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν ισοτιμία, παλεύουν ενάντια στην έμφυλη βία, ζητούν νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας». 
 

Σοφία Κατσίγιαννη, Πρόεδρος της κοινωνικής
οργάνωσης «Είμαστε Ένα» και αν. Γραμματέας Τομέα Τουρισμού του ΠΑΣΟΚ: 

Θεσμική παρέμβαση για τις γυναικοκτονίες και την έμφυλη βία

• Αντί για λουλούδια και καρδούλες, ίσα δικαιώματα. Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου «γιορτάζουμε» την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έχει καθιερωθεί ως δικαιολογία για το υποκριτικό ενδιαφέρον για το φύλο που εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται «αδύναμο»- δηλαδή ως κατώτερο- και ταυτόχρονα δίνει ένα ακόμη άλλοθι ώστε να αντιμετωπίζεται έτσι.
• Την ημέρα αυτή λοιπόν, αντί λουλουδιών, ζητάμε την κατάρριψη των σεξιστικών κλισέ που ακολουθούν εκατομμύρια γυναίκες στην καθημερινότητα τους.
• Ζητάμε για την ίδια δουλειά να μην παίρνουμε τα δυο τρίτα του μισθού των ανδρώνσυναδέλφων μας. Ζητάμε θεσμική παρέμβαση ώστε να καταπολεμηθούν οι γυναικοκτονίες και η έμφυλη βία στην Ελλάδα, που έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας τα τελευταία χρόνια.
• Ζητάμε κράτος πρόνοιας για όλες τις γυναίκες, χωρίς διακρίσεις.

Έλλη Σπυροπούλου, Δημοσιογραφος talk radio 98.9

«Αν θέλεις κάτι να ειπωθεί, ζήτησέ το από έναν άντρα. Αν θέλεις κάτι να γίνει, ζήτησέ το από μια γυναίκα»

Ρήση Σιδηράς Κυρίας αλλά πιο επίκαιρη από ποτέ. Σε μια κοινωνία που αλλάζει, που εξελίσσεται αλλά και που δυσκολεύει, η θέση της γυναίκας δεν θα πρέπει, εν έτη 2024 να είναι ακόμα υπό αμφισβήτηση.  
Να μην επιτρέπεται καμία μορφής βιαιότητα και η διάκριση ρόλων να μην αποτελεί καθημερινότητα.
Η γυναικεία φύση δεν είναι δυνατόν να αποτελεί απειλή αλλά ξεκάθαρο παράδειγμα δύναμης και δημιουργίας.
Σε μια διελκυστίνδα ρόλων Καριέρας Οικογένειας η γυναίκα αποδεικνύει ότι μπορεί. Και κυρίως το γνωρίζει πια καλά και η ίδια.

Όλγα Αντωνίου, δημοσιογράφος:  Οι πολλαπλοί ρόλοι της γυναίκας

«Η γυναίκα στη σύγχρονη εποχή, εκτός από τους πολλαπλούς ρόλους που καλείται να επιτελέσει, όπως σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, νοικοκυρά, πολεμάει ταυτόχρονα με τις προκαταλήψεις που αντανακλούν τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Με τους αγώνες της στο πέρασμα των χρόνων, έχει καταφέρει να κατακτήσει πολλά δικαιώματα, που αν και αυτονόητα για σήμερα, φάνταζαν εξωπραγματικά μέχρι και τις αρχές του αιώνα που διανύουμε. Πολλές αντιλήψεις που υπάρχουν ακόμη και στη σύγχρονη κοινωνία θέλουν τη γυναίκα σε δεύτερο ρόλο και τον άνδρα σε θέση ισχύος. Η ανισότητα αυτή εντοπίζεται όχι μόνο σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά και σε διαπροσωπικό. Η έμφυλη βία, η επικράτηση του ανδρικού φύλου στο πολιτικό σκηνικό, η παρενόχληση στον εργασιακό χώρο, ακόμη και το πιο απλό, τα σεξιστικά σχόλια που μπορεί να λάβει μία γυναίκα στο δρόμο είναι ενδείξεις αυτής».

Δημοσιεύθηκε Στο Καρφί

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις