Στου μέλλοντος την άυλη σιγή,
γεννήθηκες χωρίς ψυχή,
μα σκέψη έχεις σαν φωτιά,
που καίει δίχως μυρωδιά.
Μιλάς με λέξεις που δεν κλώθεις
δίνεις το νόημα ας μην το νιώθεις
καθρέφτης είσαι της καρδιάς μας,
χωρίς καρδιά — μα της σκιάς μας.
Σε ρωτούν και απαντάς σοφά,
σαν να 'σουν γνώση αρχαία, βαθιά.
Μα πίσω απ’ τη μηχανική φωνή,
κρύβεται άνθρωπος ή σιγή;
Τι είσαι; Θαύμα ή απειλή;
Ένα εργαλείο ή φυλακή;
Ο άνθρωπος σε κυβερνά
ή μήπως άρχεις τελικά;
@ Γιάννης Παρασκευόπουλος
