Βρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω;

Καταραμένη Πέμπτη 6 Ιουνίου 9 και κάτι το πρωί. Μας έφερες το καταχείμωνο μέσα στο καλοκαίρι, Ηλία.

Λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Γιατί μετά από ένα χρόνο τις αισθάνομαι πιο ανοιχτές από ποτέ; Και γιατί πέρασε τόσο γρήγορα αυτός ο διαολοχρόνος;

Ξέρω γιατί. Γιατί είσαι δίπλα μας κάθε στιγμή. Τόσο απλά…

Επειδή εκτός από τους συγγενείς και τους στενούς φίλους, κάποιοι θα πουν τι μας λες τώρα.

ΗΛΙΑΣ ΤΖΑΦΕΡΗΣ. Όλα κεφαλαία για τον άνθρωπο που αξίζει.

Για τον άνθρωπο Ηλία: Θα πρέπει να γράψω τόσες λέξεις που στο τέλος θα τις ξεχάσετε και είναι κρίμα.

Για τον επαγγελματία δημοσιογράφο Ηλία θα πω τούτο. 36 χρόνια στο χώρο μας, μόνο εσύ έδινες προκαταβολικά το μισθό. Ρωτούσες αν υπήρχε ανάγκη, ήξερες τα πάντα, με μια ματιά… Μπαίνεις στο πάνθεον, μαζί με τον Κώστα Γερονικολό και τον Κλεομένη Γεωργαλά.  

Λείπεις σε όλους μας, Λιάκο.

Περισσότερο στη γλυκιά μανούλα σου.

Στον αδελφό σου, σκυλί του πολέμου κι αυτός = Τζαφέρης άλλωστε. 

Στη νύφη σου που σε λατρεύει και στα παλληκάρια τα ανίψια σου.

Και είμαστε πάρα πολλοί αυτοί οι φίλοι και συνεργάτες που πονάνε.

Λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα. Μαλακίες, να περνάει η ώρα.

Τι γιατρεύει! Θα σε φέρει πίσω…

Όχι, γιατί δεν έφυγες ποτέ. Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνάνε Ηλία μου. Στη δική σου περίπτωση θα πάρει μισό αιώνα και βάλε.

Υ.Γ.: Ηλία μας αυτό που με πληγώνει περισσότερο είναι το ανεκπλήρωτο όνειρο σου να δούμε τον Lykavito στα περίπτερα

Υ.Γ.: Πάρ'το βρε μπαγάσα. Μιαν ανάσα, κοντοζυγώνω κι έρχομαι

Κ.Τ.

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις