Αν οι ηγέτες διάβαζαν Θουκυδίδη

Μπορεί αρκετοί σύγχρονοι ηγέτες κομμάτων, οργανισμών και εταιρειών να χαμογελούν ειρωνικά όταν ακούν για αρχαίους συγγραφείς, ιστορικούς και φιλοσόφους, πλην όμως δεν θα τους έβλαπτε καθόλου πνευματικά μια γνωριμία με έναν... Θουκυδίδη για παράδειγμα.

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ Αθηναίος ιστορικός της αρχαιότητας, δεν μας έδωσε μόνο την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, στη διάρκεια της αυτοεξορίας του, αλλά και πολλές άλλες οξυδερκείς παρατηρήσεις που έχουν διαχρονική αξία και μπορούν να χρησιμεύσουν σε επίδοξους παντός καιρού ηγέτες.

Ιδού λοιπόν

«Καλός κυβερνήτης είναι εκείvoς που ωφελεί όσο μπορεί περισσότερο την πατρίδα, ή τουλάχιστον δεν την βλάπτει συνειδητά».
«[Ο καλός ηγέτης] συγκρατεί τον λαό χωρίς να περιορίζει τις ελευθερίες του, δεν παρασύρεται από τον λαό, αλλά τον καθοδηγεί, δεν κολακεύει τον λαό [...], αλλά έχει το σθένος να προκαλεί ως και την οργή του».
«Καλός πολίτης είναι και όποιoς μεριμνά για τη ζωή και την περιουσία του - καθόσον είναι φυσικό, για το ίδιο το συμφέρον του, να επιθυμεί την ευημερία της χώρας του».
«Οι καλύτεροι πολίτες υπάρχουν στα κράτη όπου έχουν ορισθεί τα μεγαλύτερα έπαθλα για την αρετή».
«Ο καλύτερος τρόπος για να υπηρετεί κανείς το συμφέρον του είναι να διαπράττει όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη».
«Οι γενναίοι δεν χρειάζονται πολλά λόγια».
«Οι γενναιότεροι [ειν' εκείνοι που] γνωρίζουν καλά τι είναι τρομερό και τι τερπνό, και ωστόσο δεν διστάζουν να διακινδυνεύσουν».
«Πιο αξιοκατάκριτος είναι αυτός που αποφεύγει τον κίνδυνο από εκείνον που τον αποδέχεται».
«Δεν είναι κατακριτέος όποιας προσπαθεί να εξασφαλίσει τα καλύτερα μέσα με σκοπό τη σωτηρία του».
«Για τους επιφανείς άνδρες, ολόκληρη η γη είναι τάφος [.,.], αφού ακόμη και στις ξένες χώρες,η μνήμη τους διατηρείται ανεξίτηλη στην ψυχή όλων, χωρίς να χρειάζεται να είναι χαραγμένη στην πέτρα».
«Όποιος εκτιμά ορθά τι πρέπει να γίνει, αλλά αδυνατεί να εκθέσει πειστικά τη γνώμη του, είναι σαν να μην έχει καθόλου γνώμη. Όποιος, πάλι, διαθέτει το χάρισμα και της ορθής κρίσης και της ευγλωττίας, αλλά δεν αγαπά τη χώρα του, δεν μπορεί να μιλήσει για το συμφέρον της όπως ο αληθινός πατριώτης. Αλλά και αν ακόμη είναι πατριώτης, πλην όμως δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό του χρήματος, τότε είναι ικανός να ξεπουλήσει τα πάντα».
«Είναι φυσικό όποιος εξουσιάζει να φαίνεται αβάσταχτος στους υπηκόους του».
«[Είναι λάθος] να εξωθείται σε απόγνωση ένας λαός· γίνεται έτσι πιο αδιάλλακτος».
«Είναι δίκαιο [οι πολίτες] να κατακρίνουν όποιον από δειλία αποδεικνύεται κατώτερος της φήμης του, και να απορρίπτουν όποιον έχει το θράσος να διεκδικεί δόξα που δεν του ανήκει».
«Αξία συγγνώμης είναι μόνο τα ακούσια αδικήματα».
«Φρόνιμοι άνθρωποι είναι εκείνοι που περιφρουρούν τα αγαθά τους από την αστάθεια της τύχης (αυτοί αποδεικνύονται πιο φρόνιμοι και στις συμφορές)».
«Οι φρόνιμοι άνθρωποι δεν γίνονται αλαζόνες από τις επιτυχίες».
«Η περιφρόνηση του αντιπάλου ισοδυναμεί με αφροσύνη - είναι ένα ελάττωμα που έχει οδηγήσει πολλούς στην καταστροφή».
«Όσοι αποπειράθηκαν πολυάριθμες αλλαγές της τύχης και προς το καλό και προς το κακό, δεν πρέπει να εμπιστεύονται τις επιτυχίες».