Γιατί με ή χωρίς τον Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μέλλον

Κατά καιρούς, μετά από εκλογικά αποτελέσματα, δημοψηφίσματα, δημοσκοπήσεις, έχει γίνει αναφορά στην «σοφία» του Ελληνικού λαού. Πέραν του φιλοφρονητικού χαρακτήρα της εκτίμησης αυτής από πολιτικούς, θα πρέπει να κρύβεται και κάποια δόση αλήθειας σε αυτό.

Έτσι σαν έκπληξη για πολλούς απετέλεσε το γεγονός της υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, στις βουλευτικές εκλογές του 2019 από ένα ποσοστό του 31% του λαού αυτού.
Κάποιοι θα περίμεναν ίσως, ότι το κόμμα αυτό μετά από μια επιεικώς χαρακτηριζόμενη, ως αποτυχημένη, στα όρια του καταστροφικού, πορεία, θα διαλυόταν στην κυριολεξία στα «εξ ων συνετέθη», επανερχόμενο στο 4%. 

Γι' αυτό το γεγονός, θα μπορούσε κανείς εκ των ενόντων (χωρίς στατιστικές ή επιστημονικές αναλύσεις) να δώσει κάποιες εξηγήσεις/αιτίες, με τα εξής 7 ακόλουθα σημεία, για το φαινόμενο αυτό. Γιατί περί φαινομένου επρόκειτο :

1)Έλλειψη ενημέρωσης και διαδίκτυο:

Ένας αποφασιστικός, σημαντικός παράγων γι' αυτό το 31% φρονούμε ότι ήταν και είναι η ελλιπής ενημέρωση, ή και καθόλου ενημέρωση ενός μεγάλου ποσοστού εξ αυτών. Ιδιαίτερα στις νέες ηλικίες 20ρηδων, 30ηδων και όχι μόνον. 
Αυτοί δεν παρακολουθούν ειδήσεις από την τηλεόραση, ραδιόφωνο. Δεν διαβάζουν εφημερίδες. 

Η ενημέρωση τους είναι ότι «αρπάξουν» από την παραπληροφόρηση του διαδικτύου, που βρύθει στρεβλών ειδήσεων, fake news και κατευθυνόμενου υλικού. Στο τελευταίο αυτό, υπερίσχυσε προεκλογικά το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος την διάδοση του διαδικτύου-ιδιαίτερα μεταξύ των νέων- και την έλλειψη ηθικών αναστολών του κόμματος αυτού.

Σε αυτό συμβάλλει η χρήση των νέων τεχνολογιών με τα smartphones και το διαδίκτυο, που στρέφουν την προσοχή του κοινού σε διασκεδαστικές και ασήμαντες λεπτομέρειες, αποπροσανατολίζοντας το από τα σημαντικά προβλήματα. (Μια από τις τεχνικές κατά τον ακαδημαϊκό διανοητή, Νόαμ Τσόμσκι για χειραγώγηση της κοινής γνώμης).

Αυτό άλλαξε στις εκλογές του 2023 όταν και ο πρόεδρος και τα στελέχη της Ν.Δ. πήραν στα σοβαρά αυτό το θέμα και με το ΤΙΚ-ΤΟΚ και άλλες εφαρμογές αντεπετέθηκαν.

2) Η γοητεία του Τσίπρα και το συναίσθημα:

Κοινή διαπίστωση είναι, ότι καθοριστικό ρόλο έπαιξε και το 2019 και το2023 ο αρχηγός του Αλέξης Τσίπρας.
Έτσι άλλος παράγων ήταν η μαγνητική, εξωτερική παρουσία (που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς), ενός γελαστού 40 χρόνου, baby face ατόμου, με βροντερή φωνή και συνάμα πειστικό, σοβαροφανές ύφος. Στοιχεία άλλωστε τα οποία διακρίνουν τους λαοπλάνους γενικότερα. Ένας σαραντάρης, που τόλμησε να συγκρουστεί με το γερασμένο, παρωχημένο, συντηρητικό πολιτικό καθεστώς των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων, κάθε απόχρωσης. Με κάλυμμα την προβιά του αδιάφθορου αριστερού, μαχητή των ελίτ και της ολιγαρχίας.

Μιμούμενος καθ’ολοκληρίαν έναν άλλο τέτοιο λαοπλάνο πολιτικό της δεκαετίας των 80, αλλά ούτε με το μισό του ανάστημα, ούτε με την μισή του πολιτική οξυδέρκεια, ούτε τις μισές γνώσεις και εμπειρίες του.

Απαξιώνοντας την αριστεία, τον ανταγωνισμό και την αξιολόγηση, προσέλκυσε αρκετούς κομπλεξικούς που επικρότησαν την απαξίωση αυτή. 
Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα, είναι και αυτή τεχνική χειραγώγησης κατά τον Ν. Τσόμσκι.
Άλλωστε ο Έλληνας δεν ψηφίζει πάντα με το μυαλό, αλλά με το συναίσθημα.
Η επίκληση στο συναίσθημα παρά στην λογική, είναι άλλη μία από τις τεχνικές χειραγώγησης κατά Ν.Τσόμσκι. «Μια κλασική τεχνική» όπως λέει αυτός «για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως και η κριτική αντίληψη των ατόμων».

3) Η οικονομική κρίση, η παγκοσμιοποίηση και ο λαϊκισμός. 

Επωφελήθηκε την διεθνή οικονομική κρίση (που ιδιαίτερα έπληξε τη χώρα μας) και την συγκυρία της παγκοσμιοποίησης, που αμφισβητεί τις κοινωνικές παροχές και κινείται με τους νόμους των αγορών, επιβάλλοντας σκληρές πολιτικές λιτότητας που βάπτισε «μεταρρυθμίσεις».

Σε αυτά να προστεθεί ο λαϊκισμός στην εκφορά του αριστερού λόγου του αμφισβητία σαραντάρη, με τις υποσχέσεις περί σχισίματος των μνημονίων, και άλλων παροχών που γνώριζε ότι δεν θα ήταν δυνατόν να τηρήσει. Αυτά, σε συνδυασμό με την δυσπιστία του πολυπαθούς κοινού για το υφιστάμενο παραδοσιακό κατεστημένο των πολιτικών κομμάτων της μεταπολίτευσης, διατήρησαν το 31% του 2019 και το 20% του 2023..

4) Οι από μηχανής Σωτήρες και ο Νόαμ Τσόμσκι: 

Χαρακτηριστικό της αριστερής διακυβέρνησης, ήταν οι καταστάσεις κινδύνου που οι ίδιοι οι κυβερνώντες δημιουργούσαν με τις ενέργειές τους και στην συνέχεια την ύστατη στιγμή, είτε κάνοντας πίσω με ασύλληπτες κυβιστήσεις, είτε με κάποιες διορθωτικές ενέργειες, αποσοβούσαν τον κίνδυνο, πανηγυρίζοντες σαν σωτήρες.
Σημαντικότερο παράδειγμα, η διαπραγμάτευση για το σχίσιμο των μνημονίων και η αποφυγή του Grexit την τελευταία στιγμή. 
Άλλα παραδείγματα: Ήσαν οι συντάξεις που συμφωνήθηκαν με την Ε.Ε. να κοπούν ακόμη περαιτέρω, αλλά δεν κόπηκαν. Η αποφυγή δις του αθλητικού Grexit . Η συμφωνία με τους θεσμούς για την κοπή του αφορολόγητου, αλλά που τελικά δεν ίσχύσε. Και αλλά πολλά.
Και αυτή είναι μια από τις κατά Ν.Τσόμσκι τεχνικές χειραγώγησης: Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων στα πλαίσια του: «Δημιουργώ ένα πρόβλημα- προκαλώ αντίδραση- δίνω και την λύση που μου αρέσει. Λύση, που γίνεται με αυτόν τον τρόπο και ευκολότερα αποδεκτή».
(Γιατί αναφέρομαι στον αριστερό Ν.Τσόμσκυ; Γιατί εξ’ οικείων τα βέλη είναι τα πιο εύστοχα).

Έτσι στο μυαλό λοιπόν, κάποιων του 31% (του 2019) έμειναν σαν σωτήρες. Για κάποιους άλλους του 20% του 2023 έμεινε ότι προσπάθησαν. Όλα αυτά βέβαια διανθίζονταν από σχετικές κυβερνητικές δηλώσεις της αριστερής διακυβέρνησης. Στα πλαίσια του στην Ελλάδα «είσαι ό,τι δηλώσεις».

Όμως η 5ετία διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως η αντιπαραβολή της με την 4ετία της ΝΔ που ακολούθησε (και δεν είχε αποτυπωθεί στο τέλος του 2019 ακόμα) σε συνδυασμό με τον τοξικό/αρνητικό/ καταγγελτικό σε όλα λόγο του, ξεθώριασαν την εικόνα του κ.Τσίπρα, και  ξεζούμισαν τις προσδοκίες του κόσμου από την αριστερά.

5) Η προπαγάνδα:

Το να δηλώνεις από επίσημα αριστερά κυβερνητικά χείλη ή μετέπειτα αντιπολιτευτικά ότι ισχύει κάτι,- ενώ δεν ισχύει-, στα αυτιά αυτών που επιζητούν αυτή την εικονική πραγματικότητα, μένει η δήλωση σαν πραγματικό γεγονός, και όχι το ίδιο το αντίθετο αληθινό γεγονός.
Κάποιοι «σχολαστικοί» βεβαίως, το χαρακτηρίζουν αυτό σαν προπαγάνδα, αλλά στην αριστερή ιδεολογία δεν υπάρχει αυτή η έννοια. Η λέξη προπαγάνδα, χρησιμοποιείται από αυτήν μόνο για την φασιστική δεξιά.

Π.χ. το να δηλώνεις ότι δίνεις 13η  σύνταξη και στην πραγματικότητα να δίνεις σαν έκτακτο επίδομα το 20% της μηνιαίας σύνταξης, για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών  είναι κοροϊδία και απάτη, για τον Συριζαίο ψηφοφόρο όμως φαίνεται ότι η δήλωση αυτή είναι η πραγματικότητα. 

6) Οι αδιάφθοροι αριστεροί: 

Η λαθεμένη δοξασία διαχρονικά στην Ελλάδα στα λαϊκά στρώματα, ότι οι αριστεροί είναι έστω αιθεροβάμονες, αλλά και αδιάφθοροι. Οι φυσικοί υπερασπιστές των συμφερόντων της λαϊκής τάξης. Οι ταπεινοί και ολιγαρκείς. Οι ιδεολόγοι που είναι τα μόνιμα θύματα. (Παρόλον ότι οι κυβερνώντες αριστεροί διόρισαν ημετέρους χωρίς προσόντα. Κατηγορήθηκαν για διαπλοκή στις περιπτώσεις των Σαβίδη, Καλογρίτσα, Παναγοπούλου. Για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη. Για την σκευωρία Novartis. Για διακοπές σε θαλαμηγό και άλλα πολλά).

Αναρωτηθείτε, υπάρχει καλύτερα αποδεκτός τρόπος να περάσεις «μεταρρυθμίσεις» σκληρής λιτότητας και περιορισμού των κοινωνικών παροχών, από το να χρησιμοποιήσεις τους κυβερνώντες «αδιάφθορους» αριστερούς σαν μέσον;;

Τουλάχιστον λοιπόν οι Συριζαίοι ψηφοφόροι φαίνεται να αγνοούν τα Σταλινικού τύπου καθεστώτα του 20ου  αιώνα. Την δυστυχία και φτώχεια που έφεραν αυτά στον κόσμο, καθώς και που τελικά κατέληξαν. Ακόμα όμως και αν το γνωρίζουν, θα θεωρούν ότι οι αριστεροί της Ευρώπης του σήμερα, είναι από άλλη πάστα φτιαγμένοι, και με διαφορετική εφαρμογή ιδεολογίας. Κάτι πιο κοντά στους περίφημους «σοσιαλιστές» και τις «προοδευτικές δυνάμεις» που σαν κόμμα ΠΑ.ΣΟ.Κ. τους πρόδωσαν. Γιατί να μη δώσουν λοιπόν μια ακόμη ευκαιρία στο ξαδελφάκι τους τον ΣΥΡΙΖΑ.;
Τόσο όμως η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και η αντιπαραβολή με αυτή της ΝΔ που ακολούθησε, αποδόμησαν την δοξασία αυτή των άφθαρτων αριστερών, και έδωσαν την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ να «πάρει το αίμα του πίσω».

7) Ο Μπαμπούλας των μνημονίων: 

Σε σημαντικό ποσοστό το 2019 αλλά και το 2023 πέρασε η απλοϊκή δοξασία ότι «μα θα υποστηρίξουμε αυτούς που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία;» «Για να επαναλάβουν τα ίδια;» «Η επάρατη δεξιά; και οι συνοδοιπόροι τους σοσιαλιστές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με το νέο όνομα ΚΙΝΑΛ;». «Τον Μανωλιό δηλαδή που φόρεσε τα ρούχα του αλλοιώς;». Κι’ας έχει γεμίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την γκαρνταρόμπα του με τ’ αποφόρια του Μανωλιού και των ακροδεξιών ΑΝΕΛ!

Συμπέρασμα-επίλογος:

Η Ελλάδα με την συνέχεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη εμπνέει σταθερότητα: Πολιτική, οικονομική και αμυντική.
Προχωρεί στην ανάπτυξη, που είναι η «πρόοδος» στην πράξη, όχι η «προοδευτική διακυβέρνηση» με τα κούφια λόγια.
Οι αμφισβητίες τώρα έχουν άλλες εναλλακτικές αντί του ΣΥΡΙΖΑ, άλλων έξι (6) κοινοβουλευτικών κομμάτων, προεξάρχοντος του ΠΑΣΟΚ.

Σχετικά με τα πιο πάνω ας αναλογιστούμε κάποια σοφά αποφθέγματα του Αβραάμ Λίνκολν: 
«Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τις αντιξοότητες, αλλά αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ’ του εξουσία». 

«Είναι καλύτερα να είσαι σιωπηλός και να θεωρείσαι ανόητος παρά να μιλάς και να αίρεις κάθε αμφιβολία γι’αυτό».
Από τα βάθη της ιστορίας ο Αβραάμ Λίνκολν ψιθύριζε στον κ. Τσίπρα σχετικά:

«Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό. Τους «λίγους» όλο τον καιρό. Αλλά όχι όλους όλο τον καιρό». Ο κ. Τσίπρας δεν διδάχθηκε από τα αποφθέγματα αυτά.

Όσον αφορά την διαχρονική δοξασία με την οποία αρχίσαμε την ανάλυση αυτή, περί της «σοφίας» του Ελληνικού λαού, σε συσχετισμό με το 31% , ή το 20% του ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχθηκε σωστή η ρήση του προέδρου Τζον Κένεντι: «Ο λαός έχει την πιο σωστή κρίση, αλλά σε βάθος χρόνου».

Ο λαός λοιπόν το 2023 σκέφτηκε ένα άλλο απόφθεγμα του Α. Λίνκολν και ψήφισε με σύνεση: 

«Η ψήφος είναι πιο δυνατή και από σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο όμως μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».
Τέλος επειδή «δρυός πεσούσης (ΣΥΡΙΖΑ) πας ανήρ (Τσίπρας) ξυλεύεται», αλλά και επειδή (όπως είπε κάποιος Συριζαίος) σκορδαλιά χωρίς σκόρδο δεν τρώγεται. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ (για τους πιο πάνω λόγους) με τον Τσίπρα έδειξε στις εκλογές 2023 «χαμένη υπόθεση», αλλά χωρίς τον Τσίπρα φαντάζει σαν «μέλλον χωρίς ελπίδα».

* Λάμπρος Ροϊλός, συντ. δικηγόρος παρ’Αρείω Πάγω, συγγραφέας, ερευνητής
 

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις