Τί ήθελε να πει ο ποιητής;

Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε τροφή σε αδηφάγα κανάλια και social media, με την έκδοση ενός βιβλίου πεπραγμένων του, όπου περνάει γενεές δεκατέσσερις τους πρώην συντρόφους του, που τους ξεπέταξε στον εξώστη, να παρακολουθήσουν εκ του μακρόθεν την ομιλία του, που αποτελούσε μια προαγγελία ίδρυσης μονοπρόσωπου κόμματος, εντός των προσεχών μηνών.

Του Τάσου Παπαδόπουλου 

Τέρμα οι συνιστώσες τους είπε, χορτάσαμε από αυτές, τέρμα οι ατέρμονες συνεδριάσεις, όπου ο κάθε πικραμένος έλεγε το κοντό του και το μακρύ του, τέρμα οι διαφοροποιήσεις, όπου σε συμβούλιο αρχηγών, εκλήθη ο Λαφαζάνης να γνωματεύει για την αλλαγή πορείας μετά το δημοψήφισμα, για το οποίο είχαν στήσει τρικούβερτο χορό τα συντρόφια στο Σύνταγμα.

Η πορεία προς το λαό, που εξήγγειλε, μεταφράζεται σε αρχή ενός ανδρός, μιας και όπως αποδείχθηκε, ο επίγονοι διαλύθηκαν εις τα εξ ων συνετέθησαν και το άλλοτε κραταιό μαγαζί, έγινε στάχτη και μπούρμπερη.

Τώρα ως σύγχρονος Γκάντι, θα αναζητήσει την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, περπατώντας από βουνοκορφή σε βουνοκορφή και από ραχούλα σε ραχούλα, προκειμένου να αφουγκραστεί τις μύχιες επιθυμίες του ελληνικού λαού και να τις μεταλαμπαδεύσει σε πολιτικές δράσεις.

Η πορεία αυτή θα κρατήσει ένα χρόνο μέχρι τις προσεχείς εκλογές και τότε, ως αναγεννώμενος φοίνιξ, θα αναλάβει εκ νέου την νικηφόρα πορεία που οδηγεί στις καθαρές θάλασσες. Ταξίδια συνήθως βλέπουν οι καφετζούδες και όχι οι ασχολούμενοι με τα κοινά, μιας και αυτοί καλούνται να λύσουν τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών.  

Κι επειδή στον καφέ δεν πιστεύουν όλοι, μιας και κάποιοι πιο πρακτικοί άνθρωποι, όπως ο Γιάννης Λάριος, κατέφυγε αντί για την Πυθία, στο ΑΙ και πέρασε στην βάσανο της τεχνητής νοημοσύνης την ομιλία του Α. Τσίπρα, προκειμένου να καταλάβει τι ήθελε να πει ο ποιητής, με το εμπνευσμένο κείμενο του στο Παλλάς.

Η ομιλία Τσίπρα μας πληροφορεί το ΑΙ αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα της ‘Ιδεατής Προσέγγισης’ του Λαϊκισμού. Σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Cas Mudde, ο λαϊκισμός ορίζεται ως μια ‘λεπτή ιδεολογία’, που θεωρεί ότι η κοινωνία χωρίζεται τελικά σε δύο ομοιογενείς και ανταγωνιστικές ομάδες, τον ‘αγνό λαό’ και τη ‘διεφθαρμένη ελίτ’.

Ο Mudde εξηγεί ότι η διάκριση μεταξύ ‘λαού’ και ‘ελίτ’ δεν είναι απλώς πολιτική ή ταξική, αλλά πρωτίστως ηθική. Ο ‘αγνός’ εναντίον του ‘διεφθαρμένου’. Οι λαϊκιστές ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν κατ’ αποκλειστικότητα  το ηθικό και το δίκαιο.

Ο καθηγητής Jan-Werner Müller από το Πανεπιστήμιο Princeton, στο βιβλίο του ‘What is Populism?’, ορίζει ως βασικό χαρακτηριστικό του λαϊκισμού τον αντι-πλουραλισμό. Οι λαϊκιστές δεν αποδέχονται ότι οι πολιτικοί τους αντίπαλοι είναι νόμιμοι ανταγωνιστές, αλλά τους θεωρούν εχθρούς του λαού.

Σύμφωνα με τον Mudde, οι λαϊκιστές υποστηρίζουν ότι η πολιτική πρέπει να είναι η έκφραση της γενικής βούλησης του λαού, την οποία οι ίδιοι διαισθάνονται και εκφράζουν αυθεντικά, παρακάμπτοντας συχνά τους θεσμούς.

Η βιβλιογραφία όπως αυτή του Moffitt, αναφέρει ότι οι λαϊκιστές συχνά αποδίδουν ως μια κατάσταση κρίσης ή καταστροφής για να δικαιολογήσουν την ανάγκη για άμεση, ριζοσπαστική λύση και λυτρωτική ηγεσία.

Παρόλο που οι ιδεολογικές αφετηρίες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες ανάμεσα σε Αριστερά και Δεξιά, οι ρητορικοί μηχανισμοί που χρησιμοποίησε ο Α. Τσίπρας στην ομιλία αυτή, αντικατοπτρίζουν εντυπωσιακά τις στρατηγικές που συναντάμε στο κίνημα MAGA του Ντόναλντ Τραμπ, ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζεται η έννοια του ‘εχθρού’.

Ο πρώην Πρωθυπουργός χρησιμοποίησε ρητά και επανειλημμένα τη λέξη ‘βάλτος’. Η μεταφορά παραπέμπει στο υπάρχον καθεστώς που περιγράφεται ως ένα στάσιμο, μολυσμένο περιβάλλον, που παγιδεύει τη χώρα, από το οποίο μόνο ο Τσίπρας μπορεί να την απελευθερωση οδηγώντας την, σε ‘καθαρές θάλασσες’.

Ο Τσίπρας επιτέθηκε σε ‘οργανωμένα συμφέροντα’ και σε ‘γνωστούς κύκλους της εξουσίας’, που ‘κακοποιούν την αλήθεια’. Δηλώνει πως η ιστορία δεν αποτελεί ‘μονοπώλιο’ των νικητών, υπονοώντας μια συστημική προσπάθεια παραχάραξης της μνήμης και δίωξης της κληρονομιάς του, από ένα αόρατο, ισχυρό πλέγμα εξουσίας.

Εμφανίζεται ως ο έμπειρος καπετάνιος, που έφτασε ήδη στην ‘Ιθάκη’ μία φορά και είναι έτοιμος για ένα νέο ταξίδι. Διαχωρίζει τη θέση του από τις ‘αδρανείς γραφειοκρατίες’ του κόμματός του και δηλώνει πως στο νέο κίνημα ‘δεν θα έχουμε ρεζερβέ στη πρώτη θέση για κανέναν’. 

Αυτή είναι μια κλασική λαϊκιστική στρατηγική, όπου ο ηγέτης τοποθετείται υπεράνω κομμάτων, πρώην και νυν συνεργατών και μηχανισμών, ως ο μοναδικός αυθεντικός εκφραστής της λαϊκής βούλησης.

Μας πήρε είδηση και η τεχνητή νοημοσύνη…

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις