Το τρένο της ιστορίας άφησε τον Τσίπρα στο… Βλαδιβοστόκ

Του Γιάννη Μιχαήλ

Αναδιφώντας σε όλες τις δηλώσεις και κείμενα παραγωγής ΣΥΡΙΖΑ, σε καταλαμβάνει μια ανία και βαρεμάρα, αφού βλέπεις αναμασήματα, που έχεις διαβάσει κατά κόρον στο παρελθόν. Γι’ αυτό θυμάσαι τη γνωστή φράση, την ώρα που βλέπεις σκηνές ενός χιλιοπαιγμένου έργου: «Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε».

Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα που ηγείται ακόμα είναι πλέον πολύ προβλέψιμοι σε όσα λένε και κάνουν. Κι αυτό συμβαίνει, επειδή έχουν εξαντλήσει το ρεπερτόριό τους και δεν έχουν να καταθέσουν νέες ρηξικέλευθες προτάσεις, που θα προκαλούσαν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

Οι δήθεν «αριστεροί» τα όσα έλεγαν μέχρι σήμερα ήταν νεφελοσκεπείς θεωρίες, που εδράζονται στο ψέμα, την υπερβολή και τις θεωρίες συνομωσίας.

Ο… τέως, όμως, αυτοπαγιδεύεται σε μια τακτική, που δε συνάδει με τη θεσμική θέση που κατέχει. Υποτιμά τον εαυτό του, όταν κάνει δηλώσεις π.χ για τα voucher ή το άνοιγμα των σχολείων κ.λ.π και δεν κατανοεί ότι τέτοια ζητήματα πρέπει να τα χειρίζονται εντεταλμένοι συνεργάτες του.

Ο ίδιος πρέπει να ασχολείται με θέματα υψηλής πολιτικής, όπως τα ελληνοτουρκικά, τα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις διεθνείς σχέσεις της χώρας και να κάνει ομιλίες και παρεμβάσεις, μιλώντας σε σοβαρά ακροατήρια και όχι να δέχεται εισηγήσεις από τον Καρανίκα, τον Πολάκη και άλλες δευτεράντζες του ΣΥΡΙΖΑ.

Εκτός πια, εάν ο Αλέξης παραμένει ο εμμονικός, ημιμαθής, εχθροπαθής πολιτικάντης, οπότε είναι βέβαιον ότι το πολιτικό του ταξίδι θα έχει άδοξο τέλος. Το τρένο, με το οποίο ταξίδευε, έμεινε ακινητοποιημένο στο Βλαδιβοστόκ, στην ιστορική πόλη της Σοβιετίας, στην οποία τερμάτιζε ο υπερσιβηρικός συρμός.

Εκτός εάν δεν του το έχουν πει οι δημογέροντες του ΣΥΡΙΖΑ, τα περήφανα γηρατειά (Φλαμπουράρης, Βούτσης, Δραγασάκης, Μπαλτάς, Γαβρόγλου, Μουζάλας κ.α), οι οποίοι φαντασιώνονται ηρωικές εποχές από το παρελθόν, καθώς βλέπουν ταινίες του Σεργκέι Αϊζενστάιν, όπως «το θωρηκτό Ποτέμκιν» ή «Ιβάν ο τρομερός».

Με όλα αυτά, οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ δεν έχουν καμία προοπτική επανάκαμψης στην εξουσία, γιατί απαξιώθηκαν στα μάτια των πολιτών, για έναν ουσιαστικό λόγο:

Δεν κατάλαβαν ότι η χώρα μπήκε σε έναν άλλον αιώνα…