Όποιος υποστηρίξει ότι ξέρει πώς προδιαγράφεται η επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ μετά την 16η Σεπτεμβρίου, είτε διαθέτει το κληρονομικό χάρισμα, είτε πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε ιθαγενείς.
Μπορεί οι Συριζαίοι να υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται από μακριά και πάει μακριά, όμως η αλήθεια είναι ότι και μετά Τσίπρα εποχή είναι ένα εντελώς καινούργιο κόμμα και κάθε πρόβλεψη μπορεί να αποδειχθεί εσφαλμένη.
Θεωρητικά, όλοι θέλουν το ίδιο: να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ενωμένος και κάποια στιγμή, προϊούσης και της συσσωρευτικής φοράς της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, έπειτα από σχεδόν πέντε χρόνια στο τιμόνι του τόπου, να αρχίσει να λειτουργεί επιτέλους η θεωρία του ώριμου φρούτου και να προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ ως μία στοιχειώδης εναλλακτική λύση κάπου στα βάθη του μέλλοντος.
Πολλές αβεβαιότητες, λοιπόν, αλλά και μία βεβαιότητα: όποιος και να νικήσει την εσωκομματική διαδικασία, αποκλείεται να μπορεί να καλύψει τις στρατηγικές διαφωνίες, την ασυμφωνία χαρακτήρων και τις αποκλίνουσες πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές, με τον τρόπο που το έκανε ο Αλέξης Τσίπρας.
Με άλλα λόγια, το να προεξοφλήσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει σε διάσπαση απλώς περιγράφει το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εσωκομματικού διαζυγίου.
Το ενδιαφέρον, μάλιστα, είναι ότι αυτό ισχύει ανεξαρτήτως της έκβασης της αναμέτρησης, αφού ουδείς εκ των υποψηφίων προέδρων μπορεί να αντέξει όλους τους υπόλοιπους...
Έχουμε και λέμε λοιπόν: η Έφη Αχτσιόγλου, από βήματος του Διαρκούς Συνεδρίου, απευθύνθηκε φωτογραφικά στον Παύλο Πολάκη, του καταλόγισε τοξική αρρενωπότητα και κατέστησε σαφές ότι δεν θα ξεχάσει τόσο εύκολα τις αιχμές του σφακιανού για το κατά πόσον η ίδια είναι αγαπημένο παιδί των media ή όχι.
«Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ» ήταν η απάντηση, μέσω διαρροής, του περιβάλλοντος Πολάκη, κάτι που σημαίνει ότι μιλάμε για μία κόντρα βγαλμένη από το μέλλον.
Και μπορεί ο αετός των Σφακίων να αποδεικνυόταν κότα τρίλειρη και μακροπουπουλάτη στα κρίσιμα, όταν τού έτριζε τα δόντια ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο είναι βέβαιο ότι δεν θα υιοθετήσει ίδια στάση έναντι της Έφης Αχτσιόγλου.
Αυτό ισχύει αντιστρόφως και σε περίπτωση επικράτησης του Στέφανου Κασσελάκη. Ως γνωστόν, ο Κασσελάκης είναι η εξευγενισμένη μορφή του Πολάκη, αφού το σύστημα του Χανιώτη βουλευτή τον έχει αναδείξει και τον στηρίζει με χίλια για να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Κασσελάκης έχει ήδη δείξει ότι δεν τα πάει καλά με την πολλή «αριστερίλα», με ό,τι αυτό σημαίνει για Αχτσιόγλου, Τσακαλώτο, Φίλη και γενικώς... «Ομπρέλες» και «53».
Και σίγουρα δεν ξέχασε τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο τον περιέγραφε ως «πολιτικό του ίνσταγκραμ» ο Φίλης...
Σκληρό ροκ στην Κουμουνδούρου θα έχουμε και αν επικρατήσουν είτε ο Νίκος Παππάς, είτε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Η στήλη επιλέγει να τους αναφέρει συγκεντρωτικά, καθώς ήταν οι πλέον ορκισμένοι εχθροί, ήδη από την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι φίλοι του Παππά κατηγορούν ακόμη τον Τσακαλώτο ότι δεν υπέγραφε κρίσιμες υπουργικές αποφάσεις, με αποτέλεσμα να σαμποτάρει την «αναγέννηση» της ΕΡΤ.
Στον αντίποδα, φίλοι του Τσακαλώτου χρεώνουν στο Νίκο Παππά όχι μόνο τους ατυχείς χειρισμούς σε σχέση με τις τηλεοπτικές άδειες, αλλά και τη συζήτηση για το εάν τα 37 δισ. του «μαξιλαριού» να είναι 35 ή 33 και ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει φιλολαϊκή πολιτική για να μη συντριβεί τον Ιούλιο του 2019.
Κατά συνέπεια, θεωρείται δεδομένο ότι η συγκατοίκηση των δυο τους, όποιος κι αν βρεθεί στο προεδρικό γραφείο το γραφείο του 7ου ορόφου της Κουμουνδούρου, θα είναι δύσκολη έως αδύνατη. Άλλωστε, υπάρχουν αρκετοί που λένε ότι αν ένα ακόμα θέλει να διεκδικήσει την εξουσία, πρέπει αν μη τι άλλο ο αρχηγός του να προβάλλει ως αδιαμφισβήτητος, ούτως ώστε να διατηρεί ενισχυμένη την εικόνα του καταλληλότερου για την πρωθυπουργία.
Κατά συνέπεια, αρκετοί στην Κουμουνδούρου πολύ αντιμετωπίζουν μία μελλοντική διάσπαση όχι ως κατάρα, αλλά ως απαραίτητο βήμα – για να μην μπούμε ευλογία – για να πάρει τα πάνω του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι η διάσπαση έχει προεξοφληθεί και πως το θέμα είναι ποιος θα τη δρομολογήσει και ποιος θα τη χρεωθεί. Όπως, επίσης, και τί θα κάνει όποιος βρεθεί εκτός...