Ως υποβολιμαία «διαβάζουν» διάφορα σενάρια περί «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» ή «κυβέρνηση ανάγκης» στην Κουμουνδούρου, με ορίζοντα τις ανοιχτές πολιτικές διεργασίες που εξ αντικειμένου θα πυροδοτήσει η απλή αναλογική, αλλά ενδεχομένως και η αδυναμία των κομμάτων εξουσίας να «πιάσουν» ποσοστά που να «βγάζουν» Κυβέρνηση ακόμη και με τις δεύτερες Εκλογές. 

Οι κεραίες πολλών στην Κουμουνδούρου ήταν πάντα «ευαίσθητες» σε δημοσιεύματα, σενάρια και φήμες περί μίας νέας «κυβέρνησης Παπαδήμου», είτε σε περίπτωση που η χώρα έρθει αντιμέτωπη με μία μεγάλη περιπέτεια, είτε αν τα «μαθηματικά της κάλπης» δεν βγαίνουν ούτε με μία, ούτε με... δύο εκλογικές αναμετρήσεις. 

Η απλή αναλογική

Τα εν λόγω σενάρια υπάρχουν από την ημέρα που νομοθετήθηκε η απλή αναλογική, καθώς είναι προφανές ότι ουδέν κόμμα μπορεί να «πιάσει» το 47 ή 48%, που αποτελεί τον πήχη της αυτοδυναμίας –αναλόγως, φυσικά και του ποσοστού των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής. 

Βεβαίως, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά εν μέρει και η Νέα Δημοκρατία, κινούνται προς τη λογική του «διπολισμού», όπου το κυβερνών κόμμα και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είναι οι αντίπαλοι πόλοι και κάποια από τα μικρότερα κόμματα θα κινούνται «συμπληρωματικά» με τα «μεγάλα». Πάντως, ακόμη κι αν όλοι οι «μικροί» αρνηθούν να συμπράξουν με κάποιον εκ των δύο «μεγάλων», τότε αμφότεροι η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά θα επιχειρήσουν να αποτρέψουν την διεξαγωγή επαναληπτικών εκλογών, αφ’ ης στιγμής για να γίνει κάτι τέτοιο θα υπήρχε ένας μόνο τρόπος: ο «μεγάλος συνασπισμός»...

Σενάρια για τις επαναληπτικές Εκλογές

Ωστόσο, τα σενάρια για «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης» -ακόμη και το όνομα του Νίκου Αλιβιζάτου έπεσε προχθές στο τραπέζι, με πρωτοσέλιδο θέμα της «Εστίας της Κυριακής», δεν υποχωρούν, παρά την σχεδόν προεξοφλημένη διεξαγωγή επαναληπτικών Εκλογών: κι αυτό διότι η δημοσκοπική εικόνα των κομμάτων είναι τέτοια στον απόηχο του δραματικού δυστυχήματος στα Τέμπη, που δείχνει ότι αφενός για τη ΝΔ κάθε επιδίωξη για αυτοδυναμία έχει «τελειώσει», αφετέρου ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στη δεύτερη θέση και δεν δείχνει να εισπράττει από το πλήγμα που έχει υποστεί η Ν.Δ. Με άλλα λόγια, το σκηνικό είναι τέτοιο που δείχνει ένα περιβάλλον πολιτικής αστάθειας με τα ποσοστά των δύο «μεγάλων» όχι ικανά να «δώσουν» αυτοδύναμες κυβερνήσεις και ένα περιβάλλον ρευστότητας με πριμοδότηση της λεγόμενης «αντισυστημικής ψήφου».

Βεβαίως, αυτονοήτως και πάλι το θέμα της σύμπραξης των δύο μεγάλων κομμάτων είναι ταμπού και στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν κάθε τέτοια υπόθεση ή εικασία ως εκπορευόμενη «εκ του πονηρού». Άλλωστε, αν οι πολίτες αποφασίσουν και στις δεύτερες κάλπες να μη δώσουν υψηλά ποσοστά στους δύο πυλώνες του πολιτικού συστήματος, αυτό δεν σημαίνει ότι στην Κουμουνδούρου και στο Μοσχάτο θα «διαβαστεί» ως εντολή των πολιτών για «μεγάλο συνασπισμό»...