Οι δυο εκθέσεις, μια βρετανική και μια γαλλική είναι προσεκτικά γραμμένες, άψογα τεκμηριωμένες και ψύχραιμες σε χαρακτηρισμούς, αν και αυτά που περιγράφουν, λίαν επιεικώς μόνον οργή προκαλούν.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι πλέον άνετα και γερά εγκατεστημένη στην Ευρώπη και κυρίως σε ζωτικές χώρες της, όπως το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ολλανδία και εν μέρει η Ολλανδία. Έχει διεισδύει σε σχολεία και πολιτιστικά ιδρύματα και δεν κρύβει ότι στόχος της είναι «ο Εξισλαμισμός του δυτικού πολιτισμού ώστε αυτός να πέσει σε κάποια φάση ως ώριμο φρούτο».
Του Aθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Με όχημα τη μουσουλμανική μετανάστευση, για την ώρα η Μουσουλμανική Αδελφότητα ρίχνει βάρος στις χώρες που αναφέρουμε πιο πάνω και στις οποίες έχουν ήδη εγκατασταθεί από πολλά χρόνια κάποια 12 εκατομμύρια μουσουλμάνοι.
Όπως τονίζεται σε επίσημες γαλλικές και βρετανικές εκθέσεις αλλά και σε ειδική έκδοση της γαλλικής εφημερίδας «Λε Φιγκαρό», η Μουσουλμανική Αδελφότητα, γεννήθηκε αρχικά στην Αίγυπτο το 1927, ως ένωση κηρύγματος και ηθικής αγωγής. Γρήγορα όμως εξελίχθηκε σε ένα δομημένο πολυθρησκευτικό κίνημα, με κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτικούς στόχους. Απώτερος δε στόχος του κινήματος, ήταν και είναι η εγκαθίδρυση μιας κοινωνίας βασισμένης στις αρχές του Ισλάμ.
Ιδρυτής του κινήματος ήταν ο Hassan Al Banna, ο οποίος άφηνε τα 22 χρόνια του όταν δημιούργησε την Αδελφότητα στην πόλη Ισμαηλία της Αιγύπτου.
Γιος ενός πολυμαθούς ωρολογοποιού και ιμάμη, ο ΑΙ-Banna μεγάλωσε σε ένα βαθιά θρησκευόμενο περιβάλλον, αλλά και ευαίσθητο στις πνευματικές και πολιτικές αλλαγές της Αιγύπτου στις αρχές του εικοστού αιώνα. Εκπαιδεύτηκε στο Dar al-Ulum, ένα ίδρυμα που ιδρύθηκε στο Κάιρο το 1871 για να αποτελέσει μια νέα ελίτ διδασκαλίας, ικανή να συμφιλιώσει τη θρησκευτική γνώση με τις σύγχρονες επιστήμες. Αυτή η υβριδική εκπαίδευση, στα μισά του δρόμου μεταξύ του παραδοσιακού ισλάμ και των μεταρρυθμισμένων σχολείων εμπνευσμένων από την Ευρώπη, θα άφηνε ένα διαρκές σημάδι στη σκέψη του.
Ας σημειωθεί ότι την πορεία του, ο Al-Banna προίκησε την Αδελφότητα με πνεύμα μάχης και αποτροπής και βέβαια, ο στόχος του δεν ήταν μόνο ηθικός ή εκπαιδευτικός: Ήταν επίσης και ζήτημα προετοιμασίας της Αιγύπτου και όλων των μουσουλμανικών χωρών για την επανίδρυση του χαμένου χαλιφάτου, όχι με μια άμεση επανάσταση αλλά με μια σταδιακή και υπομονετική διαδικασία επανεξισλαμισμού της κοινωνίας. Για να γίνει αυτό, πρότεινε μια αδελφότητα ριζωμένη στο προφητικό μοντέλο, με αδελφική επίβλεψη, συλλογική πειθαρχία και αποφασιστικά προσανατολισμένο στη δράση, προσανατολισμό βασισμένο σε ένα πρόγραμμα βασισμένο στις πηγές του· μουσουλμανικού νόμου: το Κοράνι και τη Σούννα.
Στο πλαίσιο αυτό, η τζιχάντ παρουσιάζεται ως μόνιμο καθήκον εκπαιδευτικό και στρατιωτικό αν είναι απαραίτητο, για την υπεράσπιση και επέκταση του Ισλάμ, πέρα από τον μουσουλμανικό κόσμο.
Από έγγραφα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που κατασχέθηκαν στη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, προκύπτει ξεκάθαρα ότι η οργάνωση αυτή είναι πολυπλόκαμη, μεθοδική στη στρατηγική της, ευέλικτη και καλά εδραιωμένη στην Ευρώπη κυρίως όπου ασκεί επιρροή σε ζωτικούς τομείς. Τονίζεται δε στα περισσότερα από τα έγγραφα αυτά διότι βασικός στόχος μιας «εκπολιτιστικής τζιχάντ», είναι η εξάλειψη του δυτικού πολιτισμού, μπέσω ενός έργου ήιας και μακροπρόθεσμης επιρροής».
Την αντίθεσή τους με αυτή τη στρατηγική έχουν εκφράσει βίαιες ομάδες όπως το «Ισλαμικό Κράτος», η Αλ Κάιντα και άλλες, οι οποίες έχουν αιχμαλωτίσει μέρος της ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας και προκρίνουν τη βία για να καλλιεργήσουν το φόβο της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων στα δυτικά πρότυπα ζωής και σκέψης.
Έτσι, η Μουσουλμανική Αδελφότητα αντιμετωπίζει ορισμένες σημαντικές προκλήσεις που την αναγκάζουν να επανεξετάσει τις στρατηγικές της. Από τη μία πλευρά, έντονη περιφερειακή καταστολή: χαρακτηρισμένη ως τρομοκρατική οργάνωση σε πολλές αραβικές χώρες (Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), η Αδελφότητα υπέστη συλλήψεις, αναγκαστική εξορία και πάγωμα των δικτύων της. Από την άλλη πλευρά, ο ανταγωνισμός από τζιχαντιστικές ομάδες, οι οποίες χρησιμοποιούν την τυφλή βία ακριβώς για να καλλιεργούν την ισλαμοφοβία και την εχθρότητα απέναντι σε ήσυχες μουσουλμανικές κοινότητες.
Και από την άποψη αυτή, ο πόλεμος στη Γάζα που σκόπιμα προκλήθηκε από τη Χαμάς, αποτελεί δώρο εξ ουρανού για το βίαιο Ισλάμ. Διότι με πρόσχημα τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, παρασύρει πολλούς νέους της Ευρώπης σ’ έναν τυφλό αντισημιτισμό και σε μίσος κατά αξιών δημοκρατιών κυρίως στις οποίες οι της Χαμάς χρόνια τώρα φτύνουν.
Το βάρβαρο αυτό καθεστώς που από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 «διοικεί» τη Γάζα κατά τρόπο μαφιόζικο και βίαιο, επιβιώνει και θησαυρίζει, τόσο μέσω της εμπορίας ναρκωτικών όσο και με τις προκλήσεις του στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο δυτικός κόσμος, από τη μια πλευρά υφίσταται τον σκοταδισμό, την προπαγάνδα και τις μεταναστευτικές εισβολές που χρηματοδοτούνται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και από την άλλη υπονομεύεται από την τυφλή βία ισλαμο-φασιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων που στηρίζονται από το Ιράν κυρίως.
Σήμερα στο παιχνίδι αυτό έχει μπει για καλά και η Τουρκία του Ρετζέπ Ερντογάν, η οποία σε αγαστή συνεργασία με την Αλγερία, προωθεί τον εξισλαμισμό στην Αφρική και την αποσταθεροποίηση δυο ζωτικών χωρών για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι η Γαλλία και η Γερμανία. Όσο για την Ελλάδα και την Κύπρο, για την ώρα είναι εκτός σχεδίων του Ισλάμ, αλλά αυτή είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.
Τα μικρά που διχάζουν
Η τρίτη θητεία Μητσοτάκη και οι «πολιτικοί νάνοι» της αντιπολίτευσης
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
