Ο Χρόνος που Φεύγει

Χρόνε που φεύγεις, βαριά η σκιά σου,

γεμάτη απώλειες, πένθιμη η ματιά σου.

Μας πήρες αγάπες, μας πήρες φωνές,

γέλια που χάθηκαν, ματιές ζεστές.

Κάθε σου μέρα φορτίο βαρύ,

κάθε στιγμή σου πληγή στην ψυχή.

Χτύπησες άγρια, χωρίς έλεος πια,

κι άφησες πίσω σου θλίψη βαθιά.

Μα καθώς γλιστράς στη σιωπή του καιρού,

ένα φως ξεπροβάλλει απ’ το βάθος του νου.

Είναι η μνήμη, η ζεστή αγκαλιά,

όσων μας λείπουν, μα ζουν στην καρδιά.

Φεύγεις, Χρόνε, κι αφήνεις πληγές,

μα κάθε πληγή κρύβει νέες αρχές.

Κι αν μας πονάς, κι αν σκορπάς τη σιωπή,

θα 'ρθει μια αυγή που η ελπίδα θα ζει.

@ Γιάννης Παρασκευόπουλος

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις