«Παιδί βαμπίρ» του 17ου αιώνα εντοπίστηκε με λουκέτο στον αστράγαλο

Τα λείψανα ενός παιδιού «βαμπίρ» του 17ου αιώνα ανακαλύφθηκαν από ερευνητές. Το παιδί θάφτηκε μπρούμυτα και με ένα λουκέτο σε μια πιθανή προσπάθεια να κατευνάσουν τους φόβους των χωρικών ότι το παιδί δεν θα επέστρεφε από τους νεκρούς είπε στο Insider ο αρχαιολόγος στην ανασκαφή.

Τα σκελετικά υπολείμματα του παιδιού, το οποίο οι ανθρωπολόγοι πιστεύουν ότι ήταν 5 έως 7 ετών, ανακαλύφθηκαν σε ένα ασήμαντο, μαζικό νεκροταφείο στο πολωνικό χωριό Pień, κοντά στο Ostromecko.

Επίσης, η «νεκρόπολη» είναι το σημείο όπου οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πέρυσι μια γυναίκα «βαμπίρ», η οποία θάφτηκε με ένα λουκέτο στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού της και ένα δρεπάνι στο λαιμό της, ώστε να κόψει το κεφάλι της αν προσπαθήσει να αναστηθεί από τους νεκρούς.

Ο καθηγητής αρχαιολογίας Dariusz Poliński από το Πανεπιστήμιο Nicolaus Copernicus, ο οποίος ηγήθηκε και των δύο ανασκαφών, είπε στο Insider ότι οι δύο τάφοι βρέθηκαν μόλις δύο μέτρα ο ένας από τον άλλο στο νεκροταφείο, το οποίο η ομάδα του πιστεύει ότι είναι ένα αυτοσχέδιο νεκροταφείο για «τους αποκλεισμένους» ή για εκείνους που δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στα χριστιανικά νεκροταφεία για διάφορους λόγους.

Τριγωνικά λουκέτα ήταν κολλημένα στα πόδια των ανθρώπων για να τους κρατούν δεμένους στο έδαφος όταν θαφτούν, είπε ο καθηγητής αρχαιολογίας.

Ο Poliński είπε ότι αυτός και οι ερευνητές του έχουν αποκαλύψει περίπου 100 τάφους στο νεκροταφείο, πολλοί από τους οποίους εμφανίζουν ακανόνιστες τεχνικές ταφής, συμπεριλαμβανομένων των τακτικών “αντι-βαμπίρ” που χρησιμοποιούνται για να εμποδίζουν τους ανθρώπους να “επιστρέψουν από τον τάφο”, συμπεριλαμβανομένων τριγωνικών λουκέτων που συνδέονται στα πόδια των ανθρώπων για να τα κρατούν δεμένα στο έδαφος και ενδείξεις τάφων που είχαν διαταραχθεί ή σκαφτεί μετά την αρχική ταφή.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους ένα άτομο μπορεί να έχει ταφεί σε ένα τέτοιο νεκροταφείο, είπε ο Poliński. Το άτομο μπορεί να είχε παρουσιάσει περίεργη συμπεριφορά ενώ ζούσε που έκανε τους άλλους να το φοβούνται ή μπορεί να έπασχε από μια ασυνήθιστη ασθένεια που επηρέαζε την εμφάνισή του.

«Μπορεί επίσης να ήταν ένα άτομο που πέθανε βίαια και ξαφνικά σε περίεργες συνθήκες. Ο ξαφνικός θάνατος θεωρούνταν συχνά κάτι που οι άνθρωποι έπρεπε να φοβούνται», είπε ο καθηγητής αρχαιολογίας.

Οι χωρικοί του 17ου αιώνα ήταν επίσης επιρρεπείς σε φόβους για τα παιδιά που θάβονταν και δεν είχαν ακόμη βαφτιστεί ή βαφτιστεί, καθώς και για άτομα που πέθαναν από πνιγμό.

Ο Ματέο Μπορίνι, κύριος λέκτορας εγκληματολογικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο John Moore του Λίβερπουλ, σημείωσε ότι η πρακτική των «ταφών βαμπίρ» ήταν κοινή σε ολόκληρη τη χριστιανική Ευρώπη από τον 14ο αιώνα.

Οι άνθρωποι συσχέτισαν τα «βαμπίρ» με περιόδους μαζικών θανάτων που ήταν ανεξήγητες εκείνη την εποχή, αλλά τώρα έχει αποδειχθεί ότι ήταν πανδημίες ή μεγάλης κλίμακας δηλητηριάσεις.

Η κοινή σκέψη ήταν ότι αυτοί οι «βαμπίρ» θα κυνηγούσαν και θα σκότωναν πρώτα τα μέλη της οικογένειάς τους και μετά θα πήγαιναν στους γείτονες και σε άλλους στο χωριό, παρακολουθώντας με τη σύγχρονη αντίληψή μας για την εξάπλωση της μεταδοτικής ασθένειας, είπε ο Borrini στο Insider.