Guardian: Η Ρωσία χάνει τον πόλεμο με την Ουκρανία – Γιατί ο Πούτιν μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με το τέλος του

Ο Σάιμον Τίσνταλ, σχολιαστής διεθνών θεμάτων του Guardian, σε μια καυστική ανάλυση, υποστηρίζει πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε λάθος που δεν αποδέχθηκε την πρόσφατη συμφωνία «ειρήνης» που του προσέφερε ο Ντόναλντ Τραμπ.

Ο Τίσνταλ χαρακτηρίζει τον Πούτιν ως ηγέτη που «καταστρέφει συστηματικά τη χώρα του», σημειώνοντας πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια «οικονομική, χρηματοπιστωτική, γεωπολιτική και ανθρώπινη καταστροφή» για τη Ρωσία που επιδεινώνεται καθημερινά.

Ο σχολιαστής υπογραμμίζει τη σοβαρότητα της συμφωνίας Τραμπ, η οποία ουσιαστικά «επιβράβευε την επιθετικότητα της Ρωσίας» παραδίδοντας εδάφη, υπονομεύοντας την ανεξαρτησία του Κιέβου, και θα μπορούσε ακόμη και να «διαρρήξει το ΝΑΤΟ, ίσως μοιραία».

Ωστόσο, ο Πούτιν «πάσχοντας από νεοϊμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και ζητήματα υστεροφημίας, είπε «όχι», πιστεύοντας ότι μπορεί να κερδίσει «τα πάντα, και ακόμα περισσότερα, συνεχίζοντας τον πόλεμο».

Στη συνέχεια στρέφει τα «βέλη» του προς τον Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο χαρακτηρίζει «εθνικό κίνδυνο», ο οποίος όπως υπογραμμίζει προσέφερε στον Πούτιν «μία σανίδα σωτηρίας την περασμένη εβδομάδα», την οποία όμως ο Ρώσος πρόεδρος την απέρριψε.

«Αυτοί οι δύο ανόητοι ταιριάζουν απόλυτα μεταξύ τους», σχολιάζει ο Τίσνταλ.

Όπως επισημαίνει η συμφωνία την οποία πρότειναν οι ΗΠΑ κάλυπτε τους βασικούς πολεμικούς στόχους της Ρωσίας. «Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Μόσχα βρισκόταν μια “ειρηνευτική” συμφωνία που, σε γενικές γραμμές, επιβράβευε την επιθετικότητα της Ρωσίας παραχωρώντας της μεγάλα τμήματα του ουκρανικού εδάφους, έθετε σε κίνδυνο την ανεξαρτησία του Κιέβου και αποδυνάμωνε την άμυνά του έναντι τυχόν μελλοντικών επιθέσεων. Η συμφωνία του Τραμπ, αν είχε επιβληθεί, θα είχε διχάσει τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, θα είχε προκαλέσει ρήξη στο ΝΑΤΟ, ίσως μοιραία, θα είχε αναστείλει την οικονομία της Ρωσίας, που θεωρείται παρίας, και πιθανότατα θα είχε ανατρέψει την κυβέρνηση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι».

Ωστόσο όπως αναφέρει ο Πούτιν, «που πάσχει από νεοϊμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και προβλήματα κληρονομιάς, είπε “όχι”», γιατί σύμφωνα με τον Τίσνταλ «πιστεύει ότι μπορεί να τα πάρει όλα, και ακόμη περισσότερα, συνεχίζοντας τον πόλεμο».

Σύμφωνα με τον ίδιο «έχει πείσει τον ηλίθιο Τραμπ ότι η νίκη της Ρωσίας είναι αναπόφευκτη και ότι οι ραδιούργοι Ευρωπαίοι είναι οι πραγματικοί πολεμοκάπηλοι».

Οικονομική καταστροφή και πτώση της γεωπολιτικής επιρροής της Ρωσίας

Ωστόσο, κατά τον Τίσνταλ «το επιχείρημά του είναι θεμελιωδώς λανθασμένο». «Τα γεγονότα τον διαψεύδουν. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, εξακολουθεί να είναι παγιδευμένος στη λάσπη και τον πάγο του Ντονμπάς. Και στην πατρίδα του, τα πράγματα καταρρέουν. Μετά από δύο χρόνια ανάπτυξης που τροφοδοτήθηκε τεχνητά από υψηλότερες αμυντικές δαπάνες, τα έσοδα της Ρωσίας από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που αντιπροσωπεύουν έως και το 50% των κρατικών εσόδων, έχουν μειωθεί κατά 27% σε ετήσια βάση και η ύφεση πλησιάζει. Ο πληθωρισμός έχει αυξηθεί στο 8% και τα επιτόκια ξεπερνούν το 16%. Το δημοσιονομικό έλλειμμα αυξάνεται, περισσότερο από το ήμισυ του ρευστού κρατικού επενδυτικού ταμείου της Ρωσίας έχει σπαταληθεί από το 2022, τα κρατικά μονοπώλια αντιμετωπίζουν τεράστια χρέη, οι ξένες επενδύσεις έχουν καταρρεύσει, το κόστος εισαγωγής στρατηγικών αγαθών έχει αυξηθεί κατά 122% και οι φόροι κατανάλωσης έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, όλα για να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο του Πούτιν. Οι Ρώσοι πρέπει να πληρώνουν ακόμη περισσότερα για να πνίξουν τις λύπες τους: η τιμή της βότκας έχει αυξηθεί κατά 5%», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με τον Τίσνταλ η Ουκρανία έχει εντοπίσει ένα αδύνατο σημείο της Ρωσίας, «τα διυλιστήρια, τους αγωγούς και τον “σκιώδη στόλο” δεξαμενόπλοιων που πραγματοποιούν παράνομες εξαγωγές. Ένα τρίτο τάνκερ πυρπολήθηκε στη Μαύρη Θάλασσα την περασμένη εβδομάδα από επιθέσεις υποβρύχιων drone. Το Κίεβο χτυπά τακτικά ενεργειακές εγκαταστάσεις βαθιά μέσα στη Ρωσία, προκαλώντας πανικό και έλλειψη καυσίμων. Εν τω μεταξύ, οι δύο ενεργειακοί γίγαντες της Ρωσίας, η Rosneft και η Lukoil, ταλαντεύονται καθώς οι ασιατικοί αγοραστές, συμπεριλαμβανομένης της ζωτικής αγοράς της Κίνας, σπεύδουν να αποφύγουν τις δευτερεύουσες αμερικανικές κυρώσεις».

Όπως εκτιμά ο αρθρογράφος του Guardian, «η οικονομική καταστροφή της Ρωσίας υπό τον Πούτιν, η οποία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, συνοδεύεται από την κατακόρυφη πτώση της γεωπολιτικής επιρροής της χώρας».

Ενδεικτικό αυτής της πτώσης της γεωπολιτικής επιρροής της Ρωσίας είναι ότι όντας απασχολημένη με τον πόλεμο στην Ουκρανία «μπορούσε μόνο να παρακολουθεί καθώς η Συρία, ένας πολύτιμος σύμμαχος στη Μέση Ανατολή, στράφηκε προς τη Δύση, ενώ και το Ιράν δέχτηκε επίθεση από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Τώρα και η Βενεζουέλα αναζητά μάταια υποστήριξη. Οι σχέσεις με την Κίνα έχουν ανατραπεί, με τη Ρωσία να υποβιβάζεται στον ρόλο του εξαρτημένου μικρότερου εταίρου. Κατά την επίσκεψή του στην Ινδία την περασμένη εβδομάδα, ο Πούτιν έδειξε μια εικόνα ένδειας σε μία χώρα που, υπό την πίεση των ΗΠΑ, μποϊκοτάρει πλέον το ρωσικό πετρέλαιο».

Ακόμα επισημαίνει πως το αφήγημα ότι «η Ρωσία κερδίζει» βασίζεται σε υποτιθέμενες επιτυχίες στο πεδίο της μάχης. «Ο Γιούρι Ουσάκοφ, ένας από τους συνεργάτες του Πούτιν, ισχυρίστηκε ότι οι πρόσφατες εδαφικές προόδους “επηρέασαν θετικά” τις συνομιλίες της Μόσχας – εννοώντας ότι ενίσχυσαν τη θέση της Ρωσίας. Αυτό είναι παραληρηματικό. Τα κέρδη είναι οριακά. Παρά την έκπληξη, την πλήρη εισβολή και τα συντριπτικά πλεονεκτήματα σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικό, ο Πούτιν απέτυχε παταγωδώς να υποτάξει την Ουκρανία – μια αποτυχία που μετριέται με τα συγκλονιστικά ρωσικά στοιχεία για τις απώλειες: περισσότεροι από 280.000 νεκροί ή τραυματίες τους πρώτους οκτώ μήνες του 2025, περίπου ένα εκατομμύριο συνολικά», αναφέρει ακόμα ο Τίσνταλ και διερωτάται «πόσο ακόμα θα ανεχτεί ο ρωσικός λαός έναν δικτάτορα-πρόεδρο, δολοφονεί μαζικά και κατηγορείται μαζικά για εγκλήματα πολέμου – ο οποίος, απορρίπτοντας κάθε ειρηνευτική πρόταση, απειλεί τώρα με πόλεμο την Ευρώπη;».

«Αυτή η ερώτηση είναι καθοριστική. Η προθυμία του Πούτιν να διακινδυνεύσει τη ζωή και την ευημερία των απλών Ρώσων είναι πάρα πολύ εμφανής, όπως συμβολίζεται από τα χρήματα που πληρώνονται για την εγγραφή και τα επιδόματα θανάτου που καταβάλλονται στους εθελοντές πεζικού από φτωχές αγροτικές περιοχές – των οποίων η μέση προσδοκία ζωής στο μέτωπο είναι 12 ημέρες. Για να χειροτερέψει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, οι αποζημιώσεις έχουν μειωθεί δραστικά λόγω περικοπών στον προϋπολογισμό. Αυτά τα σχέδια για τα “χρήματα του αίματος” αντανακλούν μια μεγάλη αδιαφορία για τα βαθιά ριζωμένα προβλήματα της φτώχειας και της δημογραφικής κατάρρευσης, όπως υποστηρίζει ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος Αλεξέι Κοβάλεφ: “Οι στρατιωτικές δαπάνες καλύπτουν προσωρινά δεκαετίες παραμέλησης, παρέχοντας κοινωνική κινητικότητα μέσω της σφαγής”. Όταν τελικά σταματήσουν οι μάχες, θα μπορούσε να ακολουθήσει μια “τεράστια κοινωνική κρίση”, όπως υποδηλώνει ο ίδιος – και το Κρεμλίνο το φοβάται, γι’ αυτό και καταστέλλει τις δημόσιες και διαδικτυακές διαφωνίες», προσθέτει.

«Για τον Πούτιν, αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να μην τερματίσει τον πόλεμο. Τα εγκλήματά του κατά του ίδιου του λαού του μπορεί να αποδειχθούν η καταστροφή του. Μια νέα έκθεση εμπειρογνωμόνων του LSE, με τίτλο “Against the Clock: Why Russia’s War Economy is Running Out of Time” (Ενάντια στον χρόνο: Γιατί η πολεμική οικονομία της Ρωσίας εξαντλείται), διαπίστωσε ότι, ενώ ο πόλεμος έχει “βελτιώσει δραματικά” τα εισοδήματα του 20% των Ρώσων, προκαλεί τεράστιες κοινωνικές διαιρέσεις. “Για το μεγαλύτερο μέρος των Ρώσων, τα πραγματικά εισοδήματα έχουν μειωθεί κατά 16% έως 42%», αναφέρει η έκθεση. Αναφερόμενη στην εξέγερση των μισθοφόρων της Wagner το 2023, προβλέπει ότι η επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών θα μπορούσε να εντείνει τις εντάσεις “εντός της ελίτ και εντός του καθεστώτος”», συμπληρώνει.

Ο Τίσνταλ καταλήγει χαρακτηρίζοντας «ανόητη» και «μονόπλευρη» τη στρατηγική του Πούτιν για την Ουκρανία, την οποία εξέθεσε για άλλη μία φορά «το τελευταίο διαπραγματευτικό φιάσκο των ΗΠΑ».

«Κατευνάζοντας τη Ρωσία από την αρχή, υπονόμευσε την Ουκρανία επιτιθέμενος στον Ζελένσκι και σταματώντας τις προμήθειες όπλων. Η εγωιστική προθυμία του Τραμπ να παίξει τον ρόλο του ειρηνοποιού και να βγάλει γρήγορα λεφτά, η επιλογή ανίκανων συγγενών και κολλητών που είναι ερασιτέχνες απεσταλμένοι, καθώς και οι προσπάθειές του να παραγκωνίσει και να διαπομπεύσει την Ευρώπη, βοηθούν και ενθαρρύνουν τον Πούτιν», αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Η ανάμειξη του Τραμπ παρατείνει τον πόλεμο. Πρέπει να αποσυρθεί πριν προκαλέσει περισσότερη ζημιά – και η Ευρώπη (και το ΝΑΤΟ) πρέπει να παρέμβουν με περισσότερα όπλα για την Ουκρανία, δάνεια αποζημίωσης χρησιμοποιώντας κατασχεθέντα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, πλήρως επιβαλλόμενες ενεργειακές κυρώσεις, σκληρότερες κινητικές αντιδράσεις σε σαμποτάζ και κυβερνοεπιθέσεις, και μια πιο ενωμένη αποφασιστικότητα να βοηθήσουν να τερματιστεί η εποχή του τρόμου του Πούτιν. Το ρωσικό έθνος είναι πολύ μεγάλο για να καταρρεύσει. Η περήφανη ιστορία του αγώνα του δείχνει ότι δεν μπορεί να νικηθεί. Αλλά ο Πούτιν μπορεί. Χάνει, δεν κερδίζει. Και αργά ή γρήγορα, όπως οι τσάροι και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του παρελθόντος, η ίδια αιώνια Ρωσία, το όνομα της οποίας δοξάζει, θα τον καταβροχθίσει και θα τον αποβάλλει», καταλήγει.

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις