To ποίημα της Κυριακής: Το θλιμμένο παιδί
Ένα παιδί κάθεται στο πεζοδρόμιο με τα χέρια του βρώμικα από σκόνη και ψίχουλα. Τα μάτια του κοιτούν χωρίς να ζητούν, μόνο θυμούνται κάτι που δεν ή...
Το ποίημα της Κυριακής: Έρωτας σουρεάλ
Στο στόμα μου φύτρωσε ρολόι, δείχνει την ώρα που με κοίταξες. Τα δόντια έγιναν πλήκτρα πιάνου κάθε φιλί σου, ένα σονέτο άναρχο Στο στέρνο μου κα...
Το ποίημα της Κυριακής: Τι είναι η αγάπη
Η αγάπη είναι ένα παράθυρο που αρνείται να κλείσει ενώ ο άνεμος γελάει με τα κουρτινάκια της λογικής. Περπατά σε πεζοδρόμια από ψίθυρους φοράει ...
Το ποίημα της Κυριακής: Τεχνητή Νοημοσύνη
Στου μέλλοντος την άυλη σιγή, γεννήθηκες χωρίς ψυχή, μα σκέψη έχεις σαν φωτιά, που καίει δίχως μυρωδιά. Μιλάς με λέξεις που δεν κλώθεις δίνεις ...
Το ποίημα της Κυριακής: Μάνα
Μιλούσες λίγο, μα η σιωπή σου είχε νόημα. Ένα βλέμμα σου έλεγε όσα δεν μπορούσε ο κόσμος. Τα χέρια σου, γεμάτα δουλειά, γεμάτα χάδι. Έπλεκαν ...
Το ποίημα της Κυριακής: Χαρά
Δεν μοιάζει με έκρηξη. Δεν έχει μουσική υπόκρουση, ούτε φωτογραφίζεται καλά. Έρχεται αθόρυβα, όταν πίνεις καφέ και δεν βιάζεσαι. Όταν το σώμα δεν...
Το ποίημα της Κυριακής: Ο Ύπνος του Ρολογιού
Ένα ρολόι κοιμάται μες στη βροχή, φοράει καπέλο από γιασεμί και σιωπή. Τα δευτερόλεπτα στάζουν σαν μέλισσες στο στόμα μιας παλιάς αρμονίας. Ένα ...
Το ποίημα της Κυριακής: Αναστάσιμη Αυγή
Στης Ανάστασης τη χάρη, ρόδινη αυγή σιμώνει, κι απ’ τα στήθη της γης βαθιά, ευωδιά ελπίδας ζώνει. Λάμπει το φως στ’ αγιοκέρια, σιωπές γεμάτες νόημα,...
Κυριακή των Βαΐων
Σήμερα, ο ήλιος περνά απ’ τις πύλες και οι δρόμοι γεμίζουν κλαδιά ελιάς και φοινικιών. Δεν είναι γιορτή του θριάμβου μα του θριάμβου που προλογίζει...
Το ποίημα της Κυριακής: Του Απρίλη το Φως
Του Απρίλη το φως είναι χάδι βελούδινο, στα φύλλα που τρέμουν, στα χείλη της γης. Στους δρόμους περνά με αρώματα μύρινα, κι ο χρόνος για λίγο σταμα...
Το ποίημα της Κυριακής: Στους δρόμους της σιωπής
Σε βρήκα εκεί που η νύχτα αγκαλιάζει το πρώτο φως, εκεί που οι σκιές δεν φοβούνται να ψιθυρίσουν. Τα χέρια σου μιλούσαν μια γλώσσα που δεν είχα...
Το ποίημα της Κυριακής: Μάρτης
Ο άνεμος σηκώνει σκόνη, γδέρνει τα γυμνά κλαδιά, μια φωνή στα χαλάσματα λέει πως η άνοιξη αργεί ακόμα. Στις πλατείες, τα πρώτα τραπέζια έξω, οι...